تغییرات عمل کرد تولیدمثلی میش های لک و ترکی قشقایی با استفاده از ecg در شرایط پرورش عشایری

این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر دوزهای گوناگون ecg بر فعالیت های تولیدمثلی میش های لک و ترکی قشقایی در فصل بهار انجام شد. در این پژوهش 75 راس میش لک قشقایی و 75 راس میش ترکی قشقایی (3 تا 4 سال) به ترتیب با میانگین وزنی 1.8±55 و 2.2±58 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی هر کدام به 5 گروه تیماری تقسیم شدند. چرخه ی فحلی میش ها با اسفنج های حاوی پروژسترون در یک دوره 14روزه هم زمان سازی شد. در هر نژاد یک روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه های دوم، سوم، چهارم و پنجم به‌ترتیب 300، 400، 500 و 600 واحد بین المللی ecg، تزریق گردید و گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که حدود 48 ساعت بعد از برداشت اسفنج، همه میش ها در گروه سوم و چهارم نژاد لک قشقایی و گروه های سوم، چهارم و پنجم در نژاد ترکی قشقایی علایم فحلی را نشان دادند. اگر چه در هر دو نژاد درصد میش های آبستن در گروه های مختلف تیماری اختلاف معنی داری نداشت (p>0/05)، ولی گروه سوم نژاد لک قشقایی و گروه چهارم نژاد ترکی قشقایی تعداد میش های آبستن بیشتری داشتند. هر دو نژاد گروه های دریافت‌کننده ecg نسبت به گروه شاهد درصد دوقلوزایی بالاتری داشتند و با افزایش دوز ecg، تعداد میش های دوقلوزا نیز افزایش پیدا کرد. نتایج این مطالعه به طور کلی نشان داد که میش های لک و ترکی قشقایی به ترتیب دوزهای 400 و 500 واحد بین المللی ecg، بیشترین تاثیر را در افزایش میزان آبستنی و دوقلوزایی در فصل بهار داشت.