تشخیص بالینی، آسیب شناسی و آنتی ژنیک بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در استان فارس

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی حاد واگیردار در نشخوارکنندگان اهلی و وحشی است که سبب بروز خسارت های اقتصادی فراوانی می شود. در این بررسی از تعداد 56 راس گوسفند و بز دارای نشانه های بالینی بیماری از نواحی مختلف استان فارس، 16 راس برای شناسایی آنتی ژن ویروس به روش ایمونوکاپچرالایزا و شش راس برای بررسی آسیب های کالبدگشایی و میکروسکوپی نمونه برداری شد. نشانه های بالینی شامل تب بالا، بی اشتهایی، وجود تراوش های موکوسی چسبناک در پیرامون چشم، اکسودای موکوسی چرکی در بینی همراه با استوماتیت اروزیو و زخمی و اسهال بود. در کالبدگشایی، آسیب های اروزیو - السراتیو حفره ی دهانی همراه با غشای کاذب سفید مایل به خاکستری، پرخونی و خیزدار شدن ریه ها به خصوص در لوب های قدامی- شکمی و قلبی، تورم و بزرگی عقده های لنفاوی مدیاستینال و مزانتریک و پرخونی روده ها مشاهده شد. در بررسی آسیب‌شناسی بافتی، استوماتیت اروزیو السراتیو همراه با دژنرسانس آبکی سلول های خاردار، تشکیل سلول های سنسیشیال و گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی و داخل هسته ای، پنومونی بینابینی همراه با تشکیل سلول های غول پیکر سنسیشیال در آلوئول ها و وجود گنجیدگی های داخل سلولی ائوزینوفیلیک در اپی تلیوم برونشیول ها و برونش ها مشاهده شد که بیانگر تشخیص قطعی بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک است. با روش ایمونوکاپچرالایزا از 16 نمونه انتخابی، 15 نمونه (93%) مثبت و حاوی آنتی ژن ویروس بود؛ بنابر این برای جلوگیری از خسارت های اقتصادی به صنعت دامپروری کشور، تشخیص سریع این بیماری و اجرای برنامه های کنترل و پیش گیری مانند واکسیناسیون به موقع تاکید می شود.