تاثیر نانو ذرات سلنیوم و سلنیوم آلی در مقایسه با ویتامین c بر عملکرد رشد، ریخت‌شناسی روده کوچک و لیپوژنز در جوجه‌های گوشتی

تعداد 192 قطعه جوجه یک‌روزه گوشتی از سویه راس-308 به 4 گروه تیمار 48 قطعه‌ای تقسیم شدند. گروه‌ها شامل گروه کنترل (جیره پایه)، گروه ویتامین-c (جیره پایه+mg/kg 500 ویتامین c)، گروه نانوسلنیوم (جیره پایه+mg/kg 0/3 نانوسلنیوم) و گروه سلنیوم آلی (جیره پایه+mg/kg 3/0 سلنیوم آلی) بودند. جوجه‌ها تا 35 روزگی تغذیه شدند و عملکرد رشد در طول آزمایش ثبت شد. در 35 روزگی 12 پرنده از هر گروه خون‌گیری و ذبح شدند تا وزن نسبی لاشه و اندام‌ها، مورفولوژی دئودنوم و فاکتورهای لیپوژنز سرم ارزیابی شوند. ضریب تبدیل گروه دریافت‌کننده نانوسلنیوم تنها از نظر عددی بهتر از سایر گروه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها بود (0/05p). شاخص‌های سرمی لیپوژنز هیچ‌کدام اختلاف معنی‌داری نداشتند، اما گروه سلنیوم آلی مقادیر تری‌گلیسیرید و کلسترول کمتری از سایر گروه‌‌ها داشتند. هماتوکریت نیز در گروه نانوسلنیوم کمترین میزان بود. می‌توان نتیجه‌گیری کرد که نانوسلنیوم با افزایش معنی‌دار سطح جذب و رشد غدد لیبرکوهن پرزها، نسبت به ویتامین c و سلنیوم آلی، گزینه مناسب‌تری برای بهبود راندمان رشدی در جوجه‌های گوشتی است.