ارزیابی تاثیر بی‌هوشی عمومی با ترکیب کتامین- دیازپام بر پاسخ لکوسیتی سگ‌های جوان و پیر

هر گونه مداخله جراحی منجر به بروز پاسخ استرسی در بیمار می‌شود. ارزیابی استرس و درد با بهره‌گیری از برخی پارامترهای فیزیولوژیک میسر می‌شود. شمارش گلبول‌های سفید خون به عنوان پارامتری هماتولوژیک در ارزیابی استرس معرفی شده است. تعیین نسبت گلبول‌های سفید به یکدیگر در جمعیت حدود یک‌صد گلبول سفید در یک گسترش رنگ شده با میکروسکوپ نوری را پروفایل لکوسیتی یا شمارش گلبول‌های سفید معرفی کرده‌اند. عنوان شده است که سن می‌تواند بر پاسخ ایمنی اثر داشته باشد. مطالعه حاضر تاثیر تجویز داخل وریدی ترکیب کتامین- دیازپام را بر پروفایل لکوسیتی در دو گروه سنی جوان و مسن سگ‌ها بررسی کرده است. بدین منظور تعداد 5 قلاده سگ جوان (بین 4-6 ماه) و تعداد 5 قلاده سگ مسن با دامنه سنی 9-7 سال، انتخاب شد. یک ساعت بعد از حضور در بخش جراحی نمونه خون اولیه، برای تهیه پروفایل لکوسیتی پایه، اخذ شد و به دنبال تجویز کتامین (mg/kg 10) - دیازپام (mg/kg 0/5) و پس از ایجاد بی‌هوشی/ بی‌دردی جراحی (عدم واکنش حیوان به تحریک دردناک) نمونه دوم خون برای ارزیابی پاسخ لکوسیتی تهیه ‌شد. سرانجام در زمان بازگشت کامل حیوانات از بی‌هوشی نمونه سوم خون نیز تهیه گردید. نتایج نشان داد که پاسخ لکوسیتی می‌تواند متاثر از داروهای تجویزی باشد. تجویز ترکیب کتامین- دیازپام موجب افزایش لنفوسیت‌ها شد، اما تغییرات لکوسیتی در زمان‌های مشابه در دو گروه سنی پیر و جوان تفاوت معنی‌داری نشان نداد.