روشی برای تخمین پارامترهای ورودی تحلیل اختیارهای واقعی در صنعت نفت ایران (مطالعه‌ی موردی پروژه‌های پارس جنوبی)

برای ارزیابی پروژه‌ها‌ی مربوط به «صنعت نفت و گاز با رویکرد اختیارات واقعی» به تخمین پارامترهایی نیاز داریم که مهم‌ترین و کلیدی‌ترین آنها پارامتر نوسان‌پذیری است. اما تخمین این پارامتر بسیار پیچیده است، زیرا به داده‌های تاریخی برای دارایی پایه ــ که در اینجا منظور ارزش پروژه است ــ دسترسی نداریم. علت آن است که در چنین موقعیت‌هایی معمولاً پروژه برای اولین‌بار اجرا می‌شود و غیرقابل بازگشت است. بنابراین قصد داریم ضمن بررسی روش‌های مختلف تخمین پارامترهای ورودی این رویکرد ــ شامل نرخ تنزیل، نرخ بهره‌ی بدون ریسک و علی‌الخصوص پارامتر کلیدی نوسان‌پذیری ــ بهترین روش را برای این منظور معرفی ‌کنیم. در این نوشتار برای تخمین نوسان‌پذیری از روش توسعه‌یافته‌ی مبتنی بر شاخص مالی معتبری به‌نام شاخص سودآوری استفاده شده و بر‌همین اساس شبیه‌سازی مونت‌کارلو انجام شده است. مقایسه‌ی نتایج حاصل از این روش با روش متداول «لگاریتم بازده ارزش فعلی» نشان‌گر صحت روش مورد بررسی است. در همین نوشتار ضمن برشمردن دلایل ارجحیت روش پیشنهادی، روشی برای تعیین نرخ بهره‌ی بدون ریسک و نرخ تنزیل ارایه ‌شده و سپس درستی و صحت روش‌های پیشنهادی برای پارامترهای ذکرشده توسط ارزش‌گذاری اختیار به تعویق انداختن، روی مطالعه‌ی موردی که مربوط به یکی از پروژه‌های طرح‌های توسعه میادین گازی پارس جنوبی است، بررسی ‌شده است.