مقایسه‏ ی برخی جنبه‏ های کلام توصیفی سالمندان مبتلا به آلزایمر و سالمندان سالم تهران

هدف: آسیب کلامی در سالمندان مبتلا به آلزایمر از ارتباط آنها در موقعیت‏های اجتماعی می‏‏ کاهد. این پژوهش کلام توصیفی سالمندان مبتلا به آلزایمر و سالمندان سالم را مقایسه می کند. روش: این پژوهش از نوع علی-مقایسه‏‏ای (پس‏رویدادی) است. جامعه‏‏ی مورد بررسی سالمندان سالم و سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر تهران است. نمونه‏‏گیری از موارد در دسترس صورت گرفت. نمونه شامل 20 سالمند بیمار و 22 سالمند سالم بود که با توجه به سن، تحصیلات، جنسیت، و تک یا دوزبانگی همتاسازی شدند. برای تحلیل کلام از سنجش‏‏های مختلف، و برای تحلیل آماری از آزمون یو من‏-ویتنی استفاده شد. یافته‏ ها: بیماران مبتلا به آلزایمر در چهار سنجش کلامی مفاهیم نامرتبط (0/001=p)، گفته‏های ناتمام (p<0.001) ، پیوندهای انسجامی  نادرست (0/007=p) و پیوندهای انسجامی درست (0/031=p) نسبت به سالمندان سالم ضعیف‏تر عمل کردند. نتیجه‏ گیری: یافته‏ها نشان داد که کلام بیماران از لحاظ ساختاری و محتوایی آسیب‏ دیده است. افزایش گفته‏های ناتمام، مفاهیم نامرتبط و پیوندهای نادرست در کلام سالمندان مبتلا به آلزایمر همراه با کاهش تعداد پیوندهای درست منجر به اختلال کلام بالینی در آلزایمر می‏شود.