اعتبار و روایی مقیاس خوداثربخشی ورزش کردن در افراد دارای اضافه وزن و چاق

هدف: هدف این پژوهش بررسی اعتبار و روایی مقیاس خوداثربخشی ورزش کردن (ess) و رابطه آن با سبک زندگی کارآمد وزن و شاخص توده بدنی در افراد چاق و دارای اضافه وزن بود. روش: از میان دانشجویان دانشگاه پیام نور استان سمنان 343 دانشجو با شاخص توده بدنی (bmi) بالاتر از 25 با روش نمونه گیری در دسترس که واجد معیارهای ورود- خروج به پژوهش بودند، انتخاب شدند و به گویه‌های پرسشنامه های خوداثربخشی ورزش کردن و سبک زندگی کارآمد وزن پاسخ دادند و شاخص های تن‌سنجی آنها نیز اندازه گیری شدند. یافته ها: داده ها با استفاده از نسخه شانزدهم نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس خوداثربخشی ورزش کردن 93/0 به دست آمد. همچنین محاسبه ضرایب همبستگی جهت بررسی روایی همگرا و واگرا بیانگر همبستگی معنادار میان ess و سبک زندگی کارآمد وزن و شاخص توده بدنی بود (05/0p < ). تحلیل عاملی به شیوه تحلیل محورهای اصلی به استخراج سه عامل منتهی شد که با هم 46/52 درصد از واریانس کل را تبیین می-کردند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده در این پژوهش به نظر می رسد که ess از پایایی و روایی کافی برای ارزیابی خوداثربخشی ورزش کردن در افراد دارای اضافه وزن و چاق برخوردار است.