بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی ـ رفتاری در کاهش پرخاشگری مبتلایان به ضربه سر

هدف: از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری (cbt) در کاهش پرخاشگری افراد مبتلا به ضربه سر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر از مبتلایان به ضربه سر شهرستان مشهد را تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به شیوه تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند و گروه دوم هیچگونه رواندرمانی دریافت نکردند. هر دو گروه در سه مرحله زمانی پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری یک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش عبارت بود از مقیاس پرسشنامه پرخاشگری باس و پری ( bpaq). داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش که درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل که هیچگونه رواندرمانی دریافت نکردند از نظر میزان کاهش پرخاشگری تفاوت معنی داری داشتند. این یافته‌ها از لحاظ نظری و اهمیت آنها در مداخلات بالینی به بحث گذاشته شده‌اند. نتیجه‌گیری: از نتایج پژوهش حاضر می توان در جهت ارزیابی و تشخیص معتبر و دقیق تر اثرات ضربه سر در مراکز پزشکی قانونی استفاده کرد و همچنین خدمات (cbt) را به این گروه از جمعیت بالینی به عنوان یک درمان غیر دارویی (nmt) موثر، کارآمد و مقرون به صرفه ارایه داد.