پیش‌بینی رفتارهای خود-مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت بر اساس سبک‌های دلبستگی و کانون کنترل سلامت: نقش تعدیل کننده جنس

هدف: اگرچه دیابت یک بیماری روان-تنی نیست ولی عوامل روانشناختی نقش برجسته ای در علت شناسی، شدت و پیش آگهی آن دارند. افزون بر این، درمان دیابت مستلزم انضباط شخصی و پایبندی به رفتارهای خود-مراقبتی است. هدف از انجاماینپژوهش، بررسی نقش سبک‌های دلبستگی وکانون کنترل سلامت بر رفتارهای خود-مراقبتی در افراد با بیماری دیابت است.روش:111 بیمارمبتلابهدیابت(45 مرد و 66 زن) با میانگین سنی 38/48 و انحراف استاندارد 62/14 که عضو انجمن دیابت ایران بودند به مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (rass،1990)، مقیاسچند وجهیکانونکنترلسلامت (mhlc،1992) و مقیاس چکیده فعالیت‌های خود-مراقبتی بیماران دیابتی (sdsca،1994) پاسخ دادند. برایتجزیهو تحلیلاطلاعاتاز آمارتوصیفیو استنباطیشاملآزمونمعناداری همبستگی پیرسون و رگرسیونچندگانهگام به گام استفاده شد. یافته‌ها: نتایج به دست آمده بیانگر وجود رابطه مثبت معنادار بین رفتارهای خود-مراقبتی با زیر-مقیاس نزدیک بودن (سبک دلبستگی ایمن) و کانون کنترل بیرونی-0 پزشکان و رابطه منفی معنادار با زیر-مقیاس اضطراب(سبک دلبستگی اضطرابی-دوسوگرا) و نیز رابطه منفی معنادار بین سبک دلبستگی ایمن با کانون کنترل بیرونی-دیگران است. همچنین کانون کنترل درونی در مردان بالاتر از زنان به دست آمد. در سایر زیر- مقیاس‌ها و نیز در رفتارهای خود-مراقبتی و سبک‌های دلبستگی تفاوتی بین دو جنس مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نقش الگوهای رفتاری را در سیر و پیش‌آگهی بیماری دیابت آشکار ساخته و اهمیت مداخلات روانشناختی دردرمان دیابت را مورد توجه و تاکید قرار می‌دهد.