مقایسه ناگویی هیجانی و تصویر بدنی در افراد چاق، دارای اضافه وزن و وزن بهنجار

هدف: چاقی یکی از مشکلاتی است که سلامت افراد جامعه را تهدید می کند. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ناگویی هیجانی و تصویر بدنی افراد چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار صورت گرفته است.روش: برای این منظور مجموعا 214 نفر شامل 73 فرد چاق (مراجعه کننده به بیمارستان مصطفی خمینی تهران)، 61 فرد دارای اضافه وزن و 80 فرد با وزن طبیعی مورد مطالعه قرار گرفته اند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (tas-20) برای ارزیابی ناگویی هیجانی افراد و پرسشنامه روابط چند بعدی- خود (mbsrq) برای ارزیابی تصویر بدنی می باشد. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش آزمون مانوا به همراه آزمون تعقیبی شفه می باشند.یافته ها: ناگویی هیجانی افراد چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار و همچنین خرده مقیاس های آن دارای تفاوت معناداری نبود. از طرف دیگرتصویر بدنی افراد چاق در خرده مقیاس های ارزیابی وضع ظاهری، ارزیابی تناسب، گرایش به تناسب، وزن ذهنی، رضایت از نواحی بدنی به طور معناداری از افراد اضافه وزن و نرمال پایین تر بود. ضمن اینکه در خرده مقیاس گرایش به ظاهر تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد. همچنین با بکارگیری آزمون مانوا در خرده مقیاس های تصویر بدنی تفاوت معناداری در بین گروه ها مشاهده شد.نتیجه گیری: ناگویی هیجانی در گروه های چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار تفاوت معناداری با یکدیگر ندارد که دلیل این امر این است که ناگویی هیجانی به صورت یک متغیر اولیه و صفت شخصیتی ثابت افراد می باشد که ارتباطی به شکل ظاهری آنها ندارد. اما تصویر بدنی افراد چاق به دلیل ویژگی های خاص این افراد نسبت به گروه-های دارای اضافه وزن و بهنجار پایین تر است.