اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر انعطاف‌پذیری شناختی و افسردگی در بیماران با سابقه جراحی قلب

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر انعطاف پذیری شناختی و افسردگی در بیماران با سابقه جراحی قلب انجام شد. روش: پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون یا گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه بیماران قلبی جراحی شده در بیمارستان‌های قلب شهر تبریز بود.  بر این اساس حدود 60 نفر در دو گروه 30 نفری شامل گروه آزمایش (30=n) و گروه کنترل (30 =n)  و  به  روش در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد افسردگی بک، استیر و براون (1996) و  پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و واندر وال (2010) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره درمان فعال‌سازی رفتاری بر افسردگی (p>0/05) و انعطاف‌پذیری شناختی (p>0/01)  و مولفه های آن از جمله جایگزین ها (p>0/05)، کنترل (p>0/01)، جایگزین هایی برای رفتارهای انسانی (p>0/05)،  موثر می باشد. بنابراین استفاده از درمان فعال سازی رفتاری بر افسردگی و انعطاف پذیری شناختی و مولفه های آن از جمله جایگزین ها، کنترل و جایگزین هایی برای رفتارهای انسانی گروه آزمایش تاثیر معناداری داشته است. نتیجه‌گیری: گروه درمان فعال سازی رفتاری باعث کاهش افسردگی و افزایش انعطاف پذیری شناختی و مولفه های آن از جمله جایگزین ها، کنترل و جایگزین هایی برای رفتارهای انسانی آن در بیماران جراحی قلب شده می باشد.

the effectiveness of behavioral activation therapy on cognitive flexibility and depression in patients with a history of cardiac surgery

objective: the aim of this study was to evaluate the effectiveness of behavioral activation therapy on cognitive flexibility and depression in patients with a history of cardiac surgery. method: the quasi-experimental study was a pretest-posttest or control group. the statistical population included all cardiac patients operated on in tabriz heart hospitals. based on this, about 60 people in two groups of 30 people including the experimental group (n=30) and the control group (n=30) were selected by convenience sampling. beck, steer and brown (1996) standard depression questionnaires and dennis and wonder wall (2010) cognitive flexibility questionnaire were used to collect data. multivariate covariance was used to analyze the data. findings: the results of multivariate analysis of covariance of behavioral activation therapy on depression (p>0.05) and cognitive flexibility (p>0.01) and its components including alternatives (p>0.05), control (p>0.01), alternatives to human behaviors (p>0.05), are effective. therefore, the use of behavioral activation therapy has a significant effect on depression and cognitive flexibility and its components, including alternatives, controls and alternatives to human behaviors in the experimental group. conclusion: behavioral activation treatment reduces depression and increases cognitive flexibility and its components, including alternatives, controls and alternatives to its human behaviors in patients undergoing cardiac surgery.