مقایسه اثربخشی درمان بازسازی شناختی معنایی و درمان خود دلگرم‌سازی بر بهزیستی روان‌شناختی در افراد مبتلا به روان‌تنی پوستی

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان بازسازی شناختی معنایی و درمان خود دلگرم‌سازی بر بهزیستی روان‌شناختی در افراد مبتلا به روان‌تنی پوستی در شهر تهران انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مراجعه‌کنندگان مبتلا به روان‌تنی پوستی که در پائیز 1398 به بیمارستان بانک ملی شهر تهران مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه آماری، به روش هدفمند تعداد 45 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش بازسازی شناختی معنایی در 12 جلسه درمان بازسازی شناختی معنایی (سلیمی، 1388) و گروه آزمایش خود دلگرم‌سازی در 10 جلسه درمان خود دلگرم‌سازی (شوناکر، 1980) شرکت کردند. گروه کنترل تحت هیچ مداخله‌ای قرار نگرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989) بود. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و با استفاده از نرم‌افزار 21spss مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که درمان بازسازی شناختی معنایی و درمان خود دلگرم سازی بر بهزیستی روان‌شناختی در مرحله پس‌آزمون موثر بوده‌اند (0/05>p). یافته‌ها اثربخشی بیشتر خود دلگرم‌سازی را در بهبود بهزیستی روانشناختی را تایید کردند. نتیجه‌گیری: به دنبال ابتلا به روان‌تنی پوستی، افراد دچار کاهش در بهزیستی روان‌شناختی می‌شوند و درمان‌های روان‌شناختی بازسازی شناختی معنایی و خود دلگرم‌سازی در افزایش بهزیستی روان‌شناختی افراد مبتلا به روان‌تنی پوست سودمند هستند.

Comparison of The Effectiveness of Semantic Cognitive Reconstruction Therapy and Self-Encouragement Therapy on Psychological Well-Being in People with Psychosomatic Skin

Objective: The present research was conducted by the aim of comparing the effectiveness of Semantic Cognitive Reconstruction Therapy and SelfEncouragement Therapy on Psychological WellBeing in people with psychosomatic skin. Method: The research method was quasiexperimental study with pretestposttest design with control group. The statistical population included people with psychosomatic skin in fall 2019. 45 people were selected by purposive sampling method, they were assigned to two experimental groups and one control group by randomly (each group consisting of 15 people). Participated in group Semantic Cognitive Reconstruction Therapy (Salimi, 2011) in 12 sessions and SelfEncouragement Therapy (Shoenaker, 1980) in 10 sessions, and control group was not under any intervention. Data were collected based on the standard questionnaire of Psychological WellBeing (Riff, 1989) Data were analyzed using onevariable covariance analysis and SPSS21 software. Findings: Results indicated that the Semantic Cognitive Reconstruction and SelfEncouragement methods have been effective on improving Psychological WellBeing in the posttest stage (p < 0.05). Findings affirmed that the effectiveness of SelfEncouragement on improving Psychological WellBeing was greater. Conclusion: Following the development of psychosomatic skin, people experience decrease in Psychological WellBeing, and Semantic Cognitive Reconstruction Therapy and SelfEncouragement Therapy are effective in increasing Psychological WellBeing on patients with psychosomatic skin.