اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر استرس ادراک‌شده و سرکوبگری عاطفی بیماران عروق کرونری قلب

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر استرس ادراک‌شده و سرکوبگری عاطفی بیماران عروق کرونری قلب صورت گرفت. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن به‌صورت پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی بیماران عروق کرونر است که به مراکز درمانی شهر تبریز مراجعه کرده بودند و توسط پزشک متخصص، تشخیص را دریافت کرده بودند. نمونه ی پژوهش 30 نفر بودند که به‌صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل به‌صورت یکسان گمارش شدند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی، در 8 جلسه دوساعته، تحت درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند، درحالی‌که اعضای گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ی درمانی دریافت نکردند. ابزارهای جمع آوری داده ها، مقیاس استرس ادراک‌شده و پرسشنامه سازگاری وینبرگر بودند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش حاضر از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت در کاهش استرس ادراک‌شده (0.01> p) و سرکوبگری عاطفی (0.01> p) بیماران عروق کرونری قلب تاثیر معناداری داشته است. نتیجه‌گیری: می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر شفقت، روشی موثر در کاهش استرس ادراک‌شده و سرکوبگری عاطفی بیماران عروق کرونری قلب بوده است.

The Effectiveness of Compassion Focused Therapy on Perceived Stress and Emotional Suppression in Patients with Coronary Artery Disease

Objective: The purpose of this study was to determine the effectiveness of CompassionFocused therapy on perceived stress and emotional suppression in coronary artery disease patients. Method: The research method was a                      quasi experimental design with pre test post test experimental and control groups. The statistical population includes all the coronary artery patients who had referred to Tabriz medical centers and received a diagnosis by a specialist. The sample consisted of 30 patients, who were selected by convenience sampling method and randomly assigned to the experimental and control groups in the same way. The experimental group received compassion – based trherapy in 8 twohour sessions, while the control group did not receive any therapeutic intervention. Data collection tools were perceived stress scale and Weinberger adjustment inventory. Analysis of covariance was used to analyze the data of the present study. Findings: The results showed that compassion – focused therapy had a significant effect on reducing perceived stress (P < 0.01) and emotional suppression (P < 0.01) in patients with coronary artery disease. Conclusion: It can be concluded that compassion – focused therapy is effective way to reduce perceived stress and emotional suppression in patients with coronary heart disease.