اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر حس انسجام، خودکارآمدی، بهزیستی روانشناختی و تاب‌آوری در پرستاران بیمارستان‌های تامین اجتماعی

مقدمه: روانشناسی مثبت‌گرا یک رویکرد علمی نوین با تمرکز بر نقاط قوت به‌جای نقاط ضعف و ایجاد خوبی در زندگی به‌جای ترمیم بدی‌ها است. لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر حس انسجام، خودکارآمدی، بهزیستی روان‌شناختی و تاب‌آوری در پرستاران انجام گرفت. روش: این پژوهش به‌صورت آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه پیگیری و کنترل انجام گرفت. در این پژوهش 30 پرستار زن با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند و قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه‌های خودکارآمدی شرر، حس انسجام آنتونوفسکی، تاب‌آوری کانر و بهزیستی روانشناختی ریف مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روان‌درمانی مثبت‌گرا به‌صورت معنی‌داری بهزیستی روانشناختی، تاب‌آوری و حس انسجام را در پرستاران زن افزایش داد؛ اما نتایج این مداخله بر خودکارآمدی معنی‌دار نبود. همچنین نتایج آزمون بن فرونی نشان داد که افزایش در متغیرهای حس انسجام، بهزیستی روانشناختی و تاب‌آوری در طول زمان ماندگار است. نتیجه‌گیری: آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت‌گرا به نحو موثری سبب بهبود حس انسجام، بهزیستی روانشناختی و تاب‌آوری در پرستاران می‌گردد.

The Effectiveness of Positive Psychotherapyon Self Efficacy, Resilience, Psychological Wellbeing and Sens of Coherence of Nurses in Social Security Hospitals

Objective: positive psychology is a scientific approach with a focus on strengths instead of weaknesses, building the good in life instead of repairing the bad. Therefore, the present study aims to evaluate the effectiveness of positive psychotherapy. Orientation on sense of coherence, selfefficacy, psychological wellbeing and resilience was performed in nurses. Method: This study was an experimental study with pretestposttest design with control and followup group. 30 Nurses were selected through convenient sampling. Subsequently, the participants were randomly divided into two groups of 15 people. The experimental group received positive psychology training whereas the control group did not receive any treatment. Both groups were evaluated before and after the intervention and in the followup stage through Antonsky Coherence Questionnaire, Connor and Davidson Resilience Scale, Reef Psychological Welfare Questionnaire and General SelfEfficacy Scale.The Data were analyzed using repeated measure (ANOVA). Findings: The results of analysis showed that positive psychology training led to a significant increase in resilience, psychological wellbeing and sense of coherence in nurses. The results of followup test also showed that this method has enough stability and sustainability. However, no significant difference was observed between the intervention and control groups regarding selfefficacy. Conclusion: According to the findings of this study, positive psychology interventions can be used to promote sense of coherence, psychological wellbeing and resilience in nurses.