مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برخودشفقتی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودشفقتی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود.جامعه پژوهش را بیماران زن مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مراجعه‌کننده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) و کلینیک طوبی شهر ساری در نیمه اول سال 1398 تشکیل دادند. نمونه پژوهش 60 بیمار بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. هر سه گروه در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس خودشفقتی نف (2003) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه آزمایشی دوم درمان متمرکز بر شفقت را در 8 جلسه 120 دقیقه ای به شیوه گروهی دریافت نمودند. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت در بهبود خودشفقتی و کیفیت زندگی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری موثر بوده اند (0.01 > p). یافته ها اثربخشی بیشتر درمان متمرکز بر شفقت در بهبود خودشفقتی بیماران را تایید نمود. در متغیر کیفیت زندگی بین دو شیوه درمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0.01>p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده توصیه می گردد روان شناسان و متخصصان سلامت از این دو مدل درمانی جهت کاهش مشکلات روان شناختی بیماران مبتلا به لوپوس استفاده نمایند.

Comparison of Effectiveness of Compassion-Focused Therapy (CFT) and Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Self-Compassion and Quality of Life in Women with Systemic Lupus Erythematosus (SLE)

Objective: The present research was conducted by the aim of comparing the effectiveness of compassionfocused therapy (CFT) and acceptance and commitment therapy (ACT) on selfcompassion and quality of life among women with Systemic Lupus Erythematosus (SLE). Method: The present research was semiexperimental in which a pretestposttest and followup with control group design was used. The research population included all the female patients with Systemic Lupus Erythematosus referring to the Rheumatology clinic of Imam Khomeini Hospital and Tooba clinic of Sari city, Iran, in the first half of 2019. The study sample included 60 patients who were selected by available sampling method and, then, were assigned into two experiment groups and one control group through random assignment method. All the three groups were assessed by using the Neff’s SelfCompassion Scale (2003) and the World Health Organization’s Quality of Life Questionnaire (1998) in pretest, posttest, and followup stages. The first and the second experiment groups respectively received the ACT and CFT interventions in eight 120minute session in groups. Findings: Results indicated that the ACT and CFT methods have been effective on improving selfcompassion and quality of life in the posttest and followup stages (p < 0.01). Findings affirmed that the effectiveness of CFT on improving selfcompassion was greater. No significant difference was observed between the both interventions on the quality of life variable (p<0.01). Conclusion: Based on the obtained results, psychologists and health practitioners are recommended to use these two therapeutic models for reducing the psychological problems of patients with SLE.