مقایسه اثر‌بخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی ‌بر ‌پذیرش ‌و ‌تعهد بر ولع خوردن، کیفیت زندگی و پریشانی روان‌شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: نقش درمان ها و مداخلات روان شناختی در بیماری های مزمن مورد تایید قرار گرفته است، از این رو هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ولع خوردن، کیفیت زندگی و پریشانی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهر تنکابن بود. روش: این پژوهش مطالعه آزمایشی با روش نمونه گیری هدفداربود و جامعه آماری آن بیماران دیابتی بیمارستان شهر تنکابن بود که 200 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و پس از انجام آزمون متغیر وابسته، افرادی که انحراف معیار متفاوتی با سایرین داشتند، گزینش شدند که تعداد آن ها 100 نفر بود و از بین 45 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفری، دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند که مقیاس های ولع به غذا صفت داچ، کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 طبق شاخص چهار عاملی هالینگستد و پریشانی روان شناختی نجاریان و داودی به آنان و 12 جلسه درمان متمرکز بر شفقت و 12 جلسه درمان اکت اجرا شد (جلسه 45 دقیقه). جلسات برای هر مداخله هفته ای دو جلسه با فاصله 3 روز اجرا گردید. پایان درمان هر سه گروه مورد پس‌آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها: تفاوت میانگین های دو گروه در ولع خوردن، کیفیت زندگی و پریشانی روان شناختی به ترتیب (7.264-)، (7.054) و (7.914-) بود که نشان داد افرادیکه تحت تاثیر درمان پذیرش و تعهد قرار گرفته اند نسبت به افرادیکه تحت درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفته اند، در میزان هر یک از متغیر های ذکر شده در پس آزمون اثربخشی بیشتری از خود نشان دادند. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از روند کاهشی ولع خوردن، پریشانی روان شناختی و افزایش کیفیت زندگی در مرحله پیگیری و اثربخشی هر دو رویکرد و برتری رویکرد اکت بود؛ بنابراین می توان از این درمان در شرایط مختلف جهت بهبود زندگی افراد استفاده کرد.

Comparison of the Effectiveness of Compassion-Focused Therapy and Treatment based on Acceptance and Commitment to Craving, Quality of Life and Psychological Distress in Patients with Type 2 Diabetes

Objective: The role of psychological therapies and interventions in chronic diseases such as diabetes has been confirmed, so the aim of this study was to compare the effectiveness of compassionbased therapy and treatment based on acceptance and commitment to cravings. The quality of life and psychological distress of patients with type 2 diabetes was Tonekabon. Method: This study was an experimental study with purposive sampling method And the statistical population was diabetic patients of Tonekabon city hospital who 200 people were selected as a sample and after performing the dependent variable test, people who had different standard deviation with others were selected, whose number was 100 people and 45 people were randomly selected. They were selected and divided into three groups of 15, two intervention groups and a control group. Focused on compassion and 12 sessions of act therapy (session 45 minutes). Sessions For each intervention, two sessions were performed weekly with an interval of 3 days. End of treatment All three groups were posttested. Findings: The differences between the means of the two groups in craving, quality of life and psychological distress were (7264), (7.054) and (7914), respectively, which showed that people who were affected by acceptance and commitment treatment compared to those who They were treated with compassionfocused treatment, showing greater effectiveness in the extent of each of the variables mentioned in the posttest. Conclusion: The results showed a decreasing trend of craving, psychological distress and increasing the quality of life in the followup and effectiveness of both approaches and the superiority of the act approach. Therefore, this treatment can be used in different situations to improve life.