اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهزیستی روان شناختی و استرس ادراک شده در زنان مبتلا به ریفلاکس معده به مری

مقدمه: ریفلاکس معده به مری از شایع‌ترین بیماری‌های دستگاه گوارش می‌باشد که با کاهش بهزیستی روانشناختی و افزایش استرس همراه است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بهزیستی روانشناختی و استرس ادراک‌شده در زنان مبتلا به ریفلاکس معده به مری است. روش: این پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری (دو ماه) است. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به ریفلاکس معده می‌باشد که به بیمارستان‌های علوم پزشکی شهر تهران مراجعه نموده‌اند. نمونه شامل 30 زن که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی در هشت جلسه به مدت دو ساعت تحت آموزش ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس قرار گرفتند. ابزارهای به‌کاررفته در این پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (rspwb-sf) و مقیاس استرس ادراک‌شده (pss) بود. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ها را در سه زمان (پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری) پاسخ داده و اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم‌افزار اس‌پی‌اس تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که آموزش ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر افزایش بهزیستی روانشناختی و کاهش استرس ادراک‌شده تاثیر معناداری داشت. نتیجه‌گیری: اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس به‌عنوان یک روش مداخله‌ای می‌تواند جهت افزایش بهزیستی روانشناختی و کاهش استرس ادراک‌شده در زنان مبتلا به ریفلاکس معده به مری بکار رود.

Effectiveness of mindfulness-based stress reduction therapy on psychological well-being and perceived stress in women with gastroesophageal reflux disease

Objective: Gastroesophageal reflux disease(GERD) is one of the most common diseases of the gastrointestinal tract, which is associated with reduced psychological wellbeing and increased stress. The aim of this study was to investigate the effectiveness of mindfulnessbased stress reduction on psychological wellbeing and perceived stress in women with gastroesophageal reflux disease. Method: This research is semiexperimental with pretest, posttest and followup )twomonth). The statistical population includes all women with gastroesophageal reflux disease who have referred to Tehran’s medical sciences hospitals. The sample consisted of 30 women selected by targeted sampling method and then divided into two groups of experiments and controls. In eight sessions, the experimental group was trained for two hours on stressbased mindfulness training. The tools used in this study included Ryff scale of psychological wellbeing(RSPWBSF) and a perceived stress Scale (PSS). Participants answered the questionnaires in three times (pretest, posttest, followup) and the information obtained was analyzed using SPSS software. Findings: The results show that mindfulness training based on stress reduction had a significant effect on increasing psychological wellbeing and reducing perceived stress. Conclusion: The effectiveness of mindfulness training based on stress reduction as an intervention method can be used to increase psychological wellbeing and reduce perceived stress in women with gastroesophageal reflux disease.