اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقتی بر اجتناب تجربه ای و آمیختگی شناختی بیماران مبتلا به سرطان با علائم افسردگی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقتی بر اجتناب تجربه ای و آمیختگی شناختی بیماران سرطانی با علائم افسردگی صورت گرفت. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن به‌صورت پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش، شامل تمامی بیماران مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بیمارستان ولیعصر تبریز و مطب چندین نفر از متخصصان شهر تبریز در سه‌ماهه‌ سوم سال 1398، بودند که دارای علائم افسردگی بودند. نمونه ی پژوهش 30 نفر بودند که به‌صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل به‌صورت یکسان گمارش شدند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی، در 8 جلسه دوساعته، تحت درمان مبتنی بر خودشفقتی قرار گرفتند، درحالی‌که اعضای گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ی درمانی دریافت نکردند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسشنامه ی پذیرش و عمل برای سنجش اجتناب تجربه ای و پرسشنامه ی آمیختگی شناختی بودند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش حاضر از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر خودشفقتی در کاهش اجتناب تجربه ای (0.03>p) و آمیختگی شناختی (0.01>p) بیماران مبتلا به سرطان دارای علائم افسردگی تاثیر معناداری داشته است. نتیجه‌گیری: می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر خودشفقتی، روشی موثر در کاهش اجتناب تجربه ای و آمیختگی شناختی بیماران مبتلا به سرطان دارای علائم افسردگی بوده است.

The Effectiveness of Compassion-Focused Therapy on Experiential Avoidance and Cognitive Fusion of Cancer Patients with Depressive Symptoms

Objective: The purpose of this study was to determining the effectiveness of CompassionFocused therapy on experiential avoidance and cognitive fusion of cancer patients with depression symptoms. Method: The study was a quasi – experimental design with pre test post test experimental and control groups. The statistical population of this study was all the cancer patients who refered to the Valiasr Hospital in Tabriz and the offices of several Specialists in Tabriz during the third quarter of 2019. The sample consisted of 30 patients, who were selected with available sampling method. The sample of 30 participants were placed randomly assigned to experimental and control groups, thus 15 patients in the experimental group and 15 patients in the control group. The experimental group received CompassionFocused therapy in 8 sessions of two hours, while the control group did not receive any intervention. For collecting data, Acceptance and action QuestionnaireII for experiential avoidance measurement, cognitive fusion questionnaire were used. The Data were analyzed with Covariance method. Findings: The results showed that compassionfocused therapy had a significant effect on reducing the experiential avoidance (P<0.03) and cognitive fusion (P<0.01) in cancer patients with depression symptoms. Conclusion: Therefore, it can be concluded that compassionfocused therapy is an effective intervention to reduce the experiential avoidance and cognitive fusion in cancer patients with depression symptoms.