اثر‌بخشی درمان یکپارچه‌شده شناختی-رفتاری با ذهن‌آگاهی برکیفیت زندگی، پریشانی روان‌شناختی و تبعیت از درمان بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثر‌بخشی درمان شناختیرفتاری یکپارچه‌شده با ذهن‌آگاهی بر روی کیفیت زندگی، پریشانی روان‌شناختی و تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: طرح این مطالعه از نوع شبه‌آزمایشی با گروه گواه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که تعداد 30 نفر بیمار دیابتی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفیدر دو گروه آزمایش و کنترل (15=n) قرار گرفتند. 15 نفری که در گروه مداخله قرار گرفتند به مدت 8 جلسه به‌صورت هفتگی و هر هفته به مدت 90 دقیقه تحت درمان و مداخله با رویکرد micbt قرار گرفته و اعضای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند.در این پژوهش از ابزارهایی همچون پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، مقیاس پریشانی روان‌شناختی لویباند و پرسشنامه سنجش تبعیت از درمان مدانلو استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس حاکی از بهبود معنادار کیفیت زندگی (p<0.05,f=151.65)، کاهش پریشانی روان‌شناختی (p<0.05,f=69.178) و بهبود وضعیت تبعیت از درمان (p<0.05,f=36.146) بود. نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت که درمان شناختی رفتاری یکپارچه‌شده با ذهن‌آگاهی می‌تواند باعث بهبود کیفیت زندگی و پایین آوردن پریشانی روان‌شناختی و همچنین افزایش تبعیت از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شود و به این جهت مداخله‌ای موثر برای بیماران دیابتی محسوب می‌شود

The Effect of Mindfulness-Integrated Cognitive Behavior Therapy on Quality of Life, Psychological Distress and Adherence in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus

Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of mindfulnessintegrated cognitive behavior therapy on quality of life, psychological distress and adherence to therapy in patients with type II diabetes mellitus. Method: The method of research was quasiexperimental with pretestposttest control group. The sample included 30 persons who were selected by purposeful sampeling among people with type II diabetes mellitus that were divided randomly into two group (experimental and control, N=15). After that an 8 session of MiCBT was done for the experimental group but The control group did not received any intervention. Measures included: world health organization quality of life (WHOQOL), depression, anxiety and stress scale (DASS21) and Modanloo adherence to therapy test. Findings: result of univariate covariance analysis was statistically significant on quality of life (p<0/05, F=151/65), psychological distress (p<0/05, F=69/178) and adherence (p<0/05, F=36/146). Conclusion: It is suggested that mindfulnessintegrated cognitive behavior therapy decreased psychological distress symptoms and improved quality of life and adherence to therapy in patients with type II diabetes mellitus.