اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت بر فاجعه پنداری درد، تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا

مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت بر فاجعه‌پنداری درد، تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی دوگروهی سه مرحله‌ای (پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری) بود. 30 نفر از بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. مداخله برای بیماران گروه آزمایش تحت 10 جلسه اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس فاجعه‌پنداری درد سالیوان و همکاران (1995)، پرسش‌نامه تحمل پریشانیسیمونز و گاهر (2005) و پرسش‌نامه‌ی رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (1996) بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت بر فاجعه‌پنداری درد، تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا اثر دارد (p<0.001). این اثرات در دوره پیگیری 45 روزه همچنان باقی مانده است. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت دارای تلویحاتی به‌منظور بهبود وضعیت روان‌شناختی بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا است که از آن‌ می‌توان در راستای بهبود کیفیت زندگی این بیماران بهره برد.

Effectiveness training based on acceptance, commitment and compassion on pain catastrophizing, distress tolerance and post traumatic growth in patients with fibromyalgia syndrome

Objective: The purpose of this study was to determine the effectiveness training based on acceptance, commitment and compassion on pain catastrophizing, distress tolerance and posttraumatic growth in patients with fibromyalgia syndrome. Method: This study was done by semiexperimental approach with two groups and three stages (pretest, posttest & follow up). 30 patients with fibromyalgia syndrome were selected through available sampling and randomly assigned into experimental and control groups. Intervention was administered to the experimental group for 10 sessions. The research tools were included of the Pain Catastrophizing Scale of Sullivan et al (1995), Simons & Gaher Distress Tolerance Questionnaire (2005), and Post Traumatic Growth Questionnaire of Tedeschi & Calhoun (1996). Findings: The results showed that training based on acceptance, commitment and compassionhas significant effects on pain catastrophizing, distress tolerance and posttraumatic growth in patients with fibromyalgia syndrome (P<0.001). These effects have remained in the 45 days followup period. Conclusion: According to the results, training based on acceptance, commitment and compassionhave implications for improving the psychological state of patients with fibromyalgia that can be used to improve the quality of life of these patients.