مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و درمان تلفیقی توانبخشی شناختی و تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اچ آی وی دارای مشکلات عصب شناختی

مقدمه: پژوهش حاضر به مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و درمان ترکیبی توانبخشی شناختی و تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به hiv دارای مشکلات عصب شناختی پرداخت. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به­صورت پیش آزمون پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش بود. 46 بیمار مبتلا به اچ آی وی دارای مشکلات عصب شناختی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (23 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش اول درمان توان بخشی شناختی آرام و گروه آزمایش دوم علاوه بر درمان توانبخشی شناختی آرام، درمان تنظیم هیجان بر پایه رفتاردرمانی دیالکتیک را نیز دریافت نمود. شرکت کنندگان، فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران hiv را در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری کامل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد یافته ها: در مرحله پس ­آزمون گروه آزمایشی دوم، بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی داشت. در مرحله پیگیری نیز گروه آزمایش دوم نسبت به گروه آزمایش اول بهبودی بیشتری را نشان داد. با این حال، در مرحله پیگیری، هر دو گروه کاهش اندکی در مقایسه با مرحله پس آزمون داشتند نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان ترکیبی توانبخشی شناختی و تنظیم هیجان در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به hiv دارای مشکلات عصب شناختی از درمان توانبخشی شناختی به تنهایی، موثرتر است.

Comparing cognitive rehabilitation and mixed treatment of cognitive rehabilitation with emotion regulation on quality of life in HIV patients with neurocognitive disorders

Objective: The aim of this study is to compare cognitive rehabilitation and mixed treatment of cognitive rehabilitation with emotion regulation on quality of life in patients with HIVassociated Neurocognitive Disorder (HAND). Method: This study was a quasiexperimental research conducted in form of pretestposttest and followup, with two experimental groups. 46 HIV patients that had HIVassociated Neurocognitive Disorder, were selected and were included randomly in two experimental group (n=23). One experimental group administered a cognitive rehabilitation and another experimental group received both cognitive rehabilitation and emotion regulation. Participants completed the WHOQOLHIVBREF questionnaire in the pretest, posttest and followup assessment. The data were analyzed using ANOVA with repeated measure. Result: The results illustrate that the two groups differed at postassessment. In particular, the experimental group 2 showed a remarkable improvement in WHOQOLHIVBREF. At the followup assessment, the experimental group 2 also showed more improvement than experimental group 1. However, there was a slight decrease in followup assessment in comparison to the postassessment in both groups. Conclusion: The results showed that combination therapy of cognitive rehabilitation and emotion regulation is more effective than cognitive rehabilitation alone, in improving the quality of life of HIV patients with neurocognitive disorders (HAND).