اثربخشی توانبخشی شناختی بر مولفه های حافظه کاری کلامی وحافظه کاری فضایی افراد بزرگسال دچار سکته مغزی

مقدمه: سکته مغزی یعنی آغاز ناگهانی نوعی اختلال نورولوژیک که به یک علت عروقی‏کانونی قابل انتساب است نقص در حافظه کاری از متداول ترین پدیده ها بعد از آسیب مغزی می‏باشد. توانبخشی شناختی یک برنامه مداخلات شناختی و نوروسایکولوژیک است که در جهت بازسازی و رفع نقایص شناختی طراحی شده است.‏ روش:  20 بیمار دچار سکته مغزی در این پژوهش به صورت مساوی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. تمامی بیماران دو بار‏(پیش آزمون و پس آزمون) توسط آزمون حافظه کاری وکسلر، آزمون حافظه کاری فضایی nback، بررسی شدند. ‏سپس بر روی افراد قرار‏گرفته در گروه آزمایشی، طی5 هفته و5 روزهفته و به مدت 3040 دقیقه برنامه کامپیوتری توانبخشی اجرا شد. یافته ها: تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که توانبخشی شناختی برحافظه کاری کلامی بیماران تاثیردارد اما بر حافظه کاری فضایی تاثیر ندارد.‏ نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بهبودی معنی‏داری در حافظه کاری کلامی توسط برنامه توانبخشی شناختی وجود دارد، که ممکن است در نتیجه تغییرات در سازماندهی عصبی در پاسخ به آسیب رخ دهد. برنامه توانبخشی شناختی مورد استفاده در این پژوهش باعث یادگرفتن مجدد اعمال ذهنی و بر اساس انعطاف پذیری مغزی باعث بهبود حافظه کاری بیماران شده است.

Effectiveness of cognitive rehabilitation, on component of verbal working memory and spatial working memory in adults with stroke

Objective: Stroke is a kind of neurological disorder that can be attributed to a focal vascular cause. Defective working memory is one of the most commonly occurring phenomena after brain damage. Cognitive Rehabilitation is a cognitive and neuropsychological interventions program, designed to rehabilitate cognitive deficiencies. Method: Twenty patients with stroke were randomly divided into experimental and control groups. All patients were examined twice (pretest and posttest) by using Wechsler’s working memory test, NBack spatial working memory test. All patients in experimental group underwent computerized working memory rehabilitation, 30 to 40 minutes a day, 5 days a week, for 5 weeks. Results: Analysis of covariance indicated that cognitive rehabilitation had an effect on the verbal working memory of adults in stroke but does not affect spatial working memory. Conclusion: The results showed that, there is a significant improvement in verbal working memory, it may occur as a result of changes in neural organization in response to injury. As a result of the cognitive rehabilitation program used in this study reemerges subjective acts and based on brain flexibility, it improves the working memory of people with stroke.