اثربخشی روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده (Sdtp) بر ارتقاء امید و شادکامی افراد مبتلا به سرطان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده بر ارتقاء امید و شادکامی افراد مبتلا به سرطان انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد دارای تشخیص پزشکی سرطان و مراجعه‌کننده به مرکز پرتو درمانی بیمارستان امام رضا شهر کرمانشاه در سال 1395 بود که از بین آن‌ها 30نفر به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 15نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. از پرسشنامه‌های امید اشنایدر و شادکامی آکسفورد در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد مداخله روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده بر روی گروه آزمایش به‌صورت گروهی، هفته‌ای 2 بار در 20 جلسه 60 دقیقه‌ای اجرا شد؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیره بر روی نمرات پیش از درمان و پس از درمان درمان نشان اد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای امیدواری (9 88.93 =(27 و 1)f؛ 0.006=p) و شادکامی ( 89.23 =(27 و 1) f؛ 0.01=p)، تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های حاص از پژوهش می‌توان بیان داشت که روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده باعث افزایش سطح امید به زندگی و شادکامی بیماران سرطانی می‌گردد و میتوان از آن به‌عنوان روشی کارآمد بهره برد.