مقایسه و رابطه رشد معنوی و استرس ادراک شده با شادکامی در زنان نابارور و بارور شهر تهران

مقدمه: هدف مقایسه رابطه رشد معنوی و استرس ادراک شده با شادکامی در زنان بارور و نابارور شهر تهران است. روش: جامعه شامل کلیه زنان نابارور و باروری است که به 25 مرکز درمان ناباروری شهر تهران مراجعه کرده بودند. از میان این مراکز دو مرکز ناباروری به‌صورت تصادفی انتخاب شد. نمونه مطالعه شامل 105. زن نابارور و نمونه مقایسه شامل 106. زن بارور، به‌صورت در دسترس از این مراکز انتخاب شدند. افراد انتخاب شده به سه پرسشنامه سنجش معنویت (sai)، استرس ادراک شده (pss) و شادکامی آکسفورد (ohi) پاسخ دادند. ضرایب اعتبار آزمون‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 0/77 و 0/73 و 0/78 محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج تجزیه تحلیل داده‌ها با فرض همگنی واریانس‌ها با آزمون‌های رگرسیون، پیرسون و فیشر نشان داد، در زنان نابارور شادکامی با رشد معنوی رابطه مثبت و با استرس ادراک شده رابطه منفی و معنادار دارد (p<0.001) ؛ اما در زنان بارور شادکامی تنها با استرس ادراک شده رابطه منفی و معنادار دارد (p<0.001) . آزمون فیشر نشان داد رابطه رشد معنوی و شادکامی در زنان نابارور و بارور از تفاوت معناداری برخوردار است(p<0/05). تحلیل رگرسیون بیانگر آن بود که در زنان بارور استرس ادراک شده تنها متغیری است که می‌تواند به‌طور معناداری 17 درصد شادکامی را پیش بینی کند اما در زنان نابارور دو متغیر استرس ادراک شده و معنویت با هم قادرند 52 درصد از واریانس شادکامی را پیش بینی کنند. نتیجه‌گیری: به نظرمی‌رسد که تقویت معنویت و یافتن معنایی خاص برای زندگی در خلال رنج ناباروری می‌تواند باعث کاهش استرس ادراک شده و افزایش شادکامی‌شود.