شبیه‌سازی داربست‌های ژلاتین، ژلاتین- ‌کیتوسان و پلی‌کپرولاکتون در شبکیه چشم ‌و مقایسه گرادیان فشار و اثر ضخامت روی ‌گرادیان فشار

اهداف: بیماری تخریب وابسته به سن‌ ماکولا (amd)، یکی از بزرگ‌ترین دلایل ازبین‌رفتن بینایی بعد از 50سالگی در جهان است. بیماری amd، سلول‌های رنگدانه شبکیه را تخریب می‌کند. مهندسی بافت شبکیه با استفاده از داربست‌های مختلف، محیط مناسبی برای رشد سلول‌های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه فراهم می‌کند. این داربست‌ها ممکن است تغییراتی در فشار داخل چشم ایجاد کنند و در نتیجه باعث بیماری جدایش سلول‌های اپیتلیوم رنگدانه و شبکیه شوند. هدف پژوهش حاضر، شبیه‌سازی داربست‌های ژلاتین، ژلاتین کیتوسان و پلی‌کپرولاکتون در شبکیه چشم و مقایسه گرادیان فشار و اثر ضخامت روی گرادیان فشار بود.مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر، در مرحله اول، سه داربست ژلاتین، ژلاتین کیتوسان و پلی‌کپرولاکتون برای بررسی متوسط میزان فشار داربست با نرم‌افزار comsol 5.1.1 و قانون دارسی، شبیه‌سازی شدند. در مرحله بعدی داربست ژلاتین کیتوسان با ضخامت‌های 10 و 20میکرون با قانون دارسی، شبیه‌سازی شد تا اثر ضخامت روی متوسط فشار بررسی شود.یافته‌ها: میزان فشار خروجی از داربست ژلاتین برابر با 1986/308پاسکال محاسبه شد که از میزان فشار لایه کروئید کمتر بود و از میزان فشار خروجی سایر داربست‌ها هم مقدار کمتری داشت. متوسط فشار داربست ژلاتین کیتوسان با ضخامت 10 و 20میکرون در گام زمانی آخر به‌ترتیب برابر با 1997/31 و 2003/13پاسکال بود.نتیجه‌گیری: داربست ژلاتین، میزان متوسط فشار کمتری را نسبت به داربست ژلاتین کیتوسان و پلی‌کپرولاکتون در شبکیه چشم ایجاد می‌کند و داربست مناسب‌تری نسبت به داربست‌های دیگر است. در شبیه‌سازی داربست ژلاتین کیتوسان، افزایش ضخامت باعث افزایش فشار و ایجاد اختلال در شبکیه می‌شود.