تحلیل In-Silico فضای شیمیایی تاثیرگذار در ایجاد ‌برهم‌کنش‌های مشتقات دیستامایسین A و مولکول Dna

اﻫﺪاف: هدف قراردادن dna در راس درمان های ضدسرطان قرار دارد. بنابراین داروهای متصل شونده به dna و برهم کنش آنها با dna بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته اند. از آنجایی که متصل شونده ها به شیار کوچک dna (mgbs) به عنوان ترکیبات ضدتوموری موثر و کارآمدی مطرح هستند، درک جزییات برهم کنش آنها با dna ضروری به نظر می zwj;رسد. تاکنون مکانیزم عمل بسیاری از mgbها در سطح مولکولی مشخص نشده است.ﻣﻮاد و روش ﻫﺎ: در این مطالعه با انجام شبیه سازی های داکینگ و دینامیک مولکولی توسط نرم افزارهای autodock vina و namd، نحوه اتصال سه مشتق متفاوت از دیستامایسین a (تالیموستاین، pnu151807 و بروستالیسین) با dna بررسی و انرژی برهم کنش و الگوی اتصال آنها با یکدیگر مقایسه شد.یﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: هر سه دارو طی شبیه سازی به طور پایداری به dna متصل شده و تغییرات ساختاری کمی را در مولکول dna القا کرده اند. نتایج حاصل از تحلیل ligplot نیز هم خوانی بسیار بالایی را با نتایج مربوط به تحلیل انرژی های برهم کنش توسط namd نشان داد و مشخص شد در کمپلکس های مربوط به هر سه ترکیب با dna، نوکلئوتیدهای a و t بیشترین نقش را در ایجاد برهم کنش ها دارند.ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: در کمپلکس های مربوط به هر سه ترکیب با dna، نوکلئوتیدهای a و t بیشترین نقش را در ایجاد برهم کنش ها دارند که با سایر مطالعات و گزارش های موجود در مورد mgbها مطابقت دارد. مطالعه حاضر نشان داد که بروستالیسین در مقایسه با دو داروی هم خانواده خود که همگی از دیستامایسین a مشتق شده اند، پتانسیل بیشتری در برقراری برهمکنش های قوی تر با مولکول dna داشته و می تواند به عنوان کاندیدای موفق تری در درمان های ضدسرطان مطرح شود