افزایش فعالیت و پایداری پنائوس وانامی پروتئاز در برابر اثرات سمی فلزات سنگین با تثبیت روی نانوذرات کیتوزان

آنزیم های جانداران دریایی کاندیدای مناسبی برای پایش زیستی سنجش آلودگی ها در محیط های دریایی هستند. برای استفاده گسترده از آنزیم ها در فرآیندهای صنعتی که در شرایط فیزیکوشیمیایی خاص انجام می شوند، بایستی پایداری آنها را بهبود بخشید. در این پژوهش با استفاده از نانوذره های کیتوزان به عنوان بستری سازگار با سیستم های زیستی گامی موثر در جهت افزایش پایداری و حفظ فعالیت آنزیم پروتئاز خالص شده از میگوی پنائوس وانامی در برابر یون های فلزی برداشته شد. پس از فعال نمودن نانوذره به منظور اتصال الکترواستاتیک آنزیم به نانوذره، محلول پروتئینی با غلظت 7میلی گرم بر میلی لیتر به نانوذره اضافه و به مدت 4ساعت در دمای c °10 انکوبه شد، سپس بعد از سه بار شست وشو با بافر فسفات با ph برابر 7/5، نانوآنزیم در یک میلی لیتر بافر فسفات حل و برای پژوهش های بعدی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که یون های fe2+ و mn2+ به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم را افزایش دادند، اثر مهاری قوی در حضور یون های cu2+، zn2+، +2cd، hg2+، co2+ و +2ni و اثر مهاری ضعیفی در حضور یون های +k و na+ مشاهده شد. آنزیم تثبیت شده نسبت به همتای آزادش مقاومت بیشتری به یون های فلزی از خود نشان داد، در حالی که آنزیم آزاد نسبت به حضور یون های فلزی حساس بود و با افزایش غلظت آنها کاهش فعالیت آنزیم محسوس تر بود. پایداری بالای آنزیم تثبیت شده به دلیل حضور نانوذره های کیتوزان است. حفظ پایداری آنزیم تثبیت شده در غلظت های بالای یون های فلزی بیانگر کارآیی بالای روش تثبیت در حفظ پایداری و فعالیت آنزیم تثبیت شده بود.