اثر یون‌های فلزی بر فعالیت، پایداری و ساختار آسپارتیک‌پروتئاز خالص‌شده از میوه گیاه پنیرباد

میوه گیاه پنیرباد (withania coagulans) سرشار از پروتئازهای اسیدی است و عصاره آبی آن از دیرباز برای تولید پنیر استفاده شده است. با این وجود، مطالعات اندکی در خصوص خالص سازی و تعیین خصوصیات بیوشیمیایی این آنزیم صورت گرفته است. از جمله شرایط مهم برای استفاده صنعتی از آنزیم می توان به دو مورد شامل پایداری آنزیم نسبت به یون های فلزی و عدم نیاز به یون برای پایداری و عملکرد اشاره کرد. بر این اساس، در این پژوهش، تاثیر غلظت های مختلف انواع یون های فلزی بر فعالیت، پایداری و تا حدی بر خصوصیات ساختاری پروتئاز خالص شده مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده مشاهده شد که آنزیم نسبت به سدیم کلرید و کلسیم کلرید نسبتاً پایدار است، ولی با افزایش بیشتر غلظت این نمک ها پایداری و فعالیت آنزیم به تدریج کاهش می یابد. همچنین، مشاهده شد که آنزیم نسبت به انواع یون های فلزی در غلظت های پایین پایدار است و تنها hg2+ فعالیت و پایداری آنزیم را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. با مطالعه نقش ca2+ در پایداری دمایی آنزیم مشخص شد که این یون هیچ نقشی در پایداری بالای آنزیم در دمای °c67 ندارد. علاوه بر این، با بررسی تاثیر یون های فلزی بر طیف فلوئورسانس ذاتی آنزیم مشاهده شد که تمامی یون های آزمایش شده شدت نشر را افزایش و موجب انتقال طول موج ماکزیمم به طول موج های کوتاه تر شدند. در مجموع نتایج حاصل از این مطالعه نشان از پایداری بالای این آنزیم در مقابل انواع یون های فلزی به ویژه یون های فلزات سنگین داشته و از این لحاظ برای استفاده در صنعت مطلوب است.