بررسی ترمودینامیک برهم‌کنش پورفیرازین و فتالوسیانین مس با Dna چهاررشته‌ای تلومر انسانی

اهداف: موتیف های ساختاری dna چهاررشته ای به عنوان یک هدف جدید برای کشف داروهای جدید مطرح هستند. مولکول های کوچک که به طور اختصاصی به ساختارهای چهاررشته ای متصل می شوند، می توانند به عنوان ترکیبات بالقوه به منظور اهداف درمانی استفاده شوند. هدف این پژوهش بررسی ترمودینامیک برهم کنش پورفیرازین و فتالوسیانین مس با dna چهاررشته ای تلومر انسانی بود.مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر، برهم کنش یک فتالوسیانین آنیونی محلول در آب cu(pcts) و دو ترکیب تتراپیریدینوپورفیرازین کاتیونی محلول در آب شامل [cu(2,3-tmtppa)]4+ و cu(3,4-tmtppa) 4+ با dna چهاررشته ای تلومر انسانی در غلظت های مختلف کاتیون های سدیم و پتاسیم از دیدگاه ترمودینامیک با استفاده از روش طیف سنجی فلورسانس بررسی شد. داده ها از طریق نمودار استرن ولمر و منحنی وانت هوف تحلیل شدند.یافته ها: فلورسانس جایگزینی اینترکاله شونده نشان داد که کمپلکس ها توانایی جایگزین شدن با تیازول اورنژ را داشتند. منحنی های استرن ولمر پورفیرازین ها مبین اندکی انحراف مثبت از خط راست بود که نشان دهنده وقوع هر دو نوع خاموشی دینامیک و استاتیک بود. به علاوه اثر خاموشی دو پورفیرازین به میزان قابل توجهی بیشتر از فتالوسیانین بود که نشان داد اتصال cu(pcts) به هر دو شکل چهاررشته ای، ضعیف تر از cu(2,3-tmtppa) و cu(3,4-tmtppa) بود. انرژی آزاد گیبس (∆g) اتصال منفی بود که مبین میان کنش مطلوب ترمودینامیک بین کمپلکس ها و dna چهاررشته ای بود.نتیجه گیری: اتصال پورفیرازین های مس به dna چهاررشته ای قوی تر از فتالوسیانین مس است و همچنین اتصال آنها از لحاظ ترمودینامیک مطلوب است. پورفیرازین ها پتانسیل کاربرد به عنوان ترکیبات ضدسرطان را دارند و کمپلکس های مناسبی برای مطالعات دارویی هستند.