تهدیدات نرم سند 2030 و ارائه الگوی بومی ایرانی-اسلامی در حوزه آموزش و پرورش

سند 2030 به ظاهر جامع‏ترین اقدامی است که جامعه جهانی برای رسیدن به توسعه پایدار از سال 2015 تاکنون بر آن توافق نموده است. آموزش که چهارمین هدف اصلی سند مذکور می‏باشد حاوی دستورالعمل‏هایی است که تلاش می‏کند به شکل قواعدی جهان‏شمول و همگانی خود را نشان دهد. با این حال اصل مذکور تجلی نوعی تفکر اومانیستی است که ریشه در خواست و اراده کشورهای غربی و توسعه‏یافته برای سایر کشورهای جهان دارد. این واقعیت دلیلی است بر این امر که سند 2030 از لحاظ نظری، به عنوان نوعی منبع تهدید نرم قلمداد شود که قصد دارد با ارزشها، فرهنگ و اصول فکری و اخلاقی جوامع متنوع بشری را با منافع و سیاست‏های برخی از قدرتهای بزرگ و ذی نفوذ در سازمان ملل متحد همراه نماید. در مقاله حاضر تلاش شده است تا با رهیافت بومی‏سازی، الگوی ایرانیاسلامی را در حوزه آموزش و پرورش ارائه دهد. سوال اصلی پژوهش این است که چه شاخصه‏هایی را می‏توان برای ارائه چنین الگویی مد نظر قرار داد؟ و اصولاً این شاخصه‏ها را از طریق چه منابعی می‏توان شناخت؟ نتایج تحقیق به ما نشان می‏دهد که شاخصه‏های مهم و کلیدی را می‏بایست از اسناد بالا دستی نظام ج. ا. ایران استخراج نمود. این شاخصه‏ها که اصولا در بنیان‏های فکریفلسفی خود با سند 2030 در تناقض هستند در معرفی یک الگوی بومی ایرانیاسلامی به ما کمک می‏کنند. روش تحلیلی و توصیفی داده‏ها، اسناد و مجموعه قوانین، ما را در مطرح کردن مباحث مختلف یاری می‏کند.

The soft threats of the 2030 Document and the presentation of a native Iranian and Islamic model in the field of education

The 2030 Document is apparently the most comprehensive action the international community. It has agreed on since 2015 to achieve sustainable development. Education, which is the fourth main purpose of this document, contains guidelines that try to show themselves in the form of universal rules. this principle is the manifestation of a kind of humanist thinking that is rooted in the will and practical plan of Western and developed countries for the rest of the world. This fact is a proof that the 2030 Document is theoretically considered as a source of soft threat that, regardless of the values, culture and intellectual and moral principles of diverse human societies, intends to harm them with interests and policies of some of the great and influential powers in the United Nations. Following such an unpleasant fact, the present article intends to present the Iranian and Islamic model in the field of education with a localization approach. The main question of the research is what characteristics can be considered to provide such a model? And basically, through what sources can these characteristics be known? The results of the research show us that the important and key characteristics should be obtained from the upstream documents of Islamic Republic of Iran. These characteristics which are in fundamental contradiction with the 2030 Document in their intellectual and philosophical foundations help us to introduce an indigenous Iranian and Islamic model. Analytical and descriptive methods of data, documents and sets of rules help us to raise various issues.