مدیریت معنا در بحران کرونا(تحلیل گفتمان انقلاب اسلامی ولیبرال دموکراسی)

بعد از جنگ جهانی دوم، نظم نوین جهانی بر اساس گفتمان لیبرال دموکراسی پایه‌ریزی شد و قدرت‌های بزرگ به دنبال مسلط کردن آن بر تمام جوامع به عنوان یگانه تفکر و الگوی حکمرانی بودند و حتی فرانسیس فوکویاما سخن از پایانِ تاریخ و حاکمیت نظام های لیبرال دموکراسی به میان آورد. با پیروزی انقلاب اسلامی، گفتمان اسلام شیعی مبتنی بر آموزه های مهدویت، به عنوان جریان سومی در جهان بروز پیدا کرد که به مرور چالش هایی را برای گفتمان لیبرال دموکراسی پدید آورد. این دو گفتمان که هر کدام بر یکسری اصول و مولفه های متفاوت و متضاد مبتنی بودند، در بحران کرونا منجر به بروز واکنش های متفاوت از سوی سیستم های متاثر از این دو گفتمان گردیدند که در معنابخشی به زندگی، تاب‌آوری اجتماعی، آرام بخشی به جامعه و کمک های مردمی به نظام سلامت و نهادهای حکومتی و دولتی در مهار آن و هدایت جامعه بروز پیدا کرد. مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه، ضمن مقایسه دال های شناور و مرکزی این دو گفتمان، تمایز این دو گفتمان را در مواجهه با بحران کرونا را بررسی کرده و نشان ‌می‌دهد که بروز بحران های جدی، تزلزل پایه های تمدنی غرب را آشکار ساخته است.

Meaning Management in the Corona Crisis (Analysis of the Discourse of the Islamic Revolution and the Liberal Democracy)

After World War II, the new world order was based on the discourse of liberal democracy, and the great powers sought to dominate all societies as the sole thought and model of governance, and even Francis Fukuyama spoke of the end of history and the rule of liberal democracies. Brought up. With the victory of the Islamic Revolution, the discourse of Shiite Islam based on the teachings of Mahdism emerged as the third current in the world, which gradually created challenges for the discourse of liberal democracy. These two discourses, each based on a number of different and contradictory principles and components, led to different reactions in the Corona crisis from systems influenced by these two discourses, which gave meaning to life, social resilience, and calmed society. And the people’s help to the health system and the governmental and governmental institutions in controlling it and guiding the society appeared. Using the analysis of Laclau and Mouffe’s discourse, the present article, while comparing the floating and central signs of these two discourses, examines the distinction between these two discourses in the face of the Corona crisis and shows that serious crises shake the foundations of Western civilization. Has revealed.