بررسی اثر سرمایه اجتماعی بر بهره‌وری نیروی کار در ایران

با توجه به اینکه سرمایه اجتماعی را می توان مجموعه ای از هنجارهای موجود در نظام‌های اجتماعی دانست که موجب ارتقاء سطح همکاری اعضای آن جامعه و پایین آمدن سطح هزینه ها می شود، لذا انتظار بر این است تا بتواند موجب افزایش بهره وری نیروی انسانی در سازمان‌ها و نهایتاً کل جامعه شود. در این تحقیق بعد از بررسی سیر تاریخی و نیز تعاریف مختلفی که از سرمایه اجتماعی توسط علمای جامعه‌شناسی ارائه گردیده است و نیز کانال‌های تاثیرگذاری آن بر سایر متغیرها و شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی، با استفاده از شاخصی که برای سرمایه اجتماعی در ایران در دوره 1360-1390 ساخته‌شده است، تاثیر این متغیر بر بهره‌وری نیروی کار با استفاده از ابزارهای آمار توصیفی و استنباطی (روش ardl) موردبررسی قرارگرفته است. نتایج حاصل از برآورد الگوهای کوتاه مدت و بلندمدت نشانگر تایید فرضیه تحقیق یعنی تاثیرگذاری مثبت و معنی دار سرمایه اجتماعی بر بهره‌وری نیروی کار می‌باشند. با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان از طریق تقویت سرمایه اجتماعی که جزء اصول اصلی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است بر بهره‌وری نیروی کار تاثیرگذار بود و آن را به صورت درون‌زا تقویت نمود.