تاثیر ارزش‌افزوده بخش صنعت بر اشتغال استان های ایران: رهیافت پانل دیتا نیمه‌پارامتری

افزایش اشتغال و دستیابی به توسعه پایدار یکی از اهداف مهم اقتصاد ایران است. بخش صنعت به‌دلیل برخورداری از پیوند پسین و پیشین با سایر بخش های اقتصادی در ایجاد اشتغال و رشد تولید نقش کلیدی ایفا می کند. با توجه به اهمیت موضوع، هدف پژوهش بررسی تاثیر ارزش‌افزوده صنعت بر اشتغال کشور طی دوره زمانی 13951384 است. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل روابط بین متغیرها نخست بر پایه نسبت ارزش‌افزوده صنعت به تولید ناخالص داخلی، استان های کشور به دو گروه استان های برخوردار از سهم ارزش‌افزوده صنعت بالا و استان های دارای سهم ارزش‌افزوده صنعت پایین تفکیک شدند؛ سپس در هر گروه اثر ارزش‌افزوده صنعت بر اشتغال با استفاده از رهیافت پانل دیتا نیمه پارامتری به روش بالتاگی و لی برآورد شد. یافته های بخش پارامتری نشان دادند در هر دو گروه افزایش ارزش‌افزوده بخش صنعت و موجودی سرمایه به افزایش معنادار اشتغال و افزایش دستمزد حقیقی به کاهش معنادار اشتغال منجر می شوند؛ هرچند اشتغال در گروه اول بیشتر از گروه دوم تحت تاثیر ارزش افزوده بخش صنعت قرار دارد. افزایش بهره وری کل عوامل تولید در هر دو گروه به کاهش اشتغال منجر می شود، ولی کاهش اشتغال تنها در گروه اول معنادار است. برآورد بخش ناپارامتری حاکی است تاثیر سرمایه انسانی بر اشتغال در هر دو گروه استان ها مثبت و معنادار است؛ با این تفاوت که در استان هایی که سهم ارزش‌افزوده صنعت بالاتر از سطح میانگین است، ارتباط سرمایه انسانی و اشتغال به‌صورت غیرخطی و دارای بازدهی نزولی است. به‌بیان‌دیگر، میزان واکنش اشتغال به سرمایه انسانی در سطوح پایین سرمایه انسانی بیشتر از سطوح بالای سرمایه انسانی است. از سوی دیگر در گروه دوم که سهم ارزش‌افزوده صنعت پایین تر از سطح میانگین است، اثر سرمایه انسانی بر اشتغال خطی و مثبت است.

The Effect of the Industry Sector’s Value-Added on Employment of Iranian Provinces: A SemiParametric Panel Data َApproach

Increasing employment and achieving sustainable development is one of the main goals of Iran’s economy. The industry sector plays an important and vital role in creating jobs and growth in production due to its backward and forward linkages with other economic sectors. The aim of the present paper is to examine the impact of the industry valueadded on employment in the country during 20052016 due to the importance of the study. To analyze the relationship between variables, first, based on the ratio of “industry valueadded to GDP”, the provinces of the country divided into two groups with high valueadded share and low valueadded share. Then in each group, the effect of industry valueadded estimated on employment, using the semiparametric panel data approach by Baltagi and Li. The findings of the parametric section showed that in both groups, increasing the valueadded of the industrial sector and capital stock lead to a significant increase in employment, and an increase in real wages leads to a significant decrease in employment. Although in the first group, employment is more affected by valueadded than the second group. Increasing the productivity of total factors of production in both groups leads to a decline in employment, but the decrease in employment is significant only in the first group. Following the nonparametric results, the impact of human capital on employment is positively significant; except that in the group where the share of industry valueadded is higher than the average level, the effect of human capital on employment is nonlinear and has a decreasing return. In other words, the rate of employment response to human capital at a low level of human capital is greater than the higher level of human capital. In the second group, in which the share of industry valueadded is lower than the average level, the relationship between human capital and employment is linear and positive.