بررسی جرم شناسی عصر قاجاریه در بستر تاریخ اجتماعی

عصر قاجار به عنوان یکی از دوره های پرفراز و نشیب مورد توجه پژوهشگران بسیاری در حوزه های مختلف علوم انسانی است. با این وجود، در حوزه جرم شناسی پرداختن به این دوره مغفول مانده است. مسئله در این مقاله بررسی عوامل زمینه ساز وقوع جرم در این دوره است. این بررسی توصیفی تحلیلی که بر مبنای مندرجات منابع دست اول تاریخی و تحقیقات معتبر صورت گرفته، گویای آن است که زمینه‌ها و عوامل برگرفته از ساختار سیاسیاجتماعی ایران عهد قاجاریه چون حکومت خودکامه و خویشاوندسالاری، منجر به ایجاد پدیده هایی مانند جامعه طبقاتی، فقدان امنیت، مهاجرت، نبود قانون دایمی و لازم‌الاجرا، فساد حکومتی ، نظامی، قضایی و فرهنگی شده است. این پدیده ها به موازات رخ دادهای این دوره ، منجر به پیدایی و گسترش تنگناهایی چون افزایش فقر، بیکاری،مهاجرت، از رونق افتادن کشاورزی و تولیدات داخلی و سنتی شده است.از منظر جرم شناسی، این پدیده ها و تنگناها در فراهم سازی و سرعت بخشیدن به ایجاد زمینه های ارتکاب جرم و بروز رفتارهای نابهنجار در عهد قاجاریه اثرگذار بوده است.

criminological review of qajarie

Qajar’s vicissitudinous era is getting many researchers attention in various fields of humanities. However, in the field of criminological studies this period has been neglected. The issue of this article is to study the underlying factors of the occurrence of crime in this era. This descriptiveanalytical study based on the contents of firsthand historical sources have shown that the factors are derived from the sociopolitical structure of Iran in this period such as authoritarian rule and kingship, leading to phenomena of societal class, lack of security, migration, lack of enforceable law and, governmental, military, judicial and cultural corruption. The occurrence of these phenomena lead to increasing of poverty, unemployment, migration and thin agriculture and domestic and traditional production. According to criminological theories, these phenomena and bottlenecks provide and accelerate the causal roots of the occurrence of crime in the Qajar era.