طراحی مدلی جدید به‌ منظور ارزیابی سیستم نگهداری و تعمیرات در صنعت برق

مطالعات پیشین در بحث سیستم نگهداری و تعمیرات، به تعیین معیارهای ارزیابی، گروه‌بندی آن‌ها و استفاده از تکنیک‌های مختلف جهت ارزیابی پرداخته‌اند. اما مسیله اصلی این تحقیق، ارتباط معیارهای سنجش با فرآیندها و اهداف به‌کارگیری سیستم نت،به‌منظور استفاده از بازخوردهای ارزیابی در جهت ارتقای سیستم نت و سازمان به‌طور سیستماتیک و شفاف است که در مطالعات پیشین به آن توجه نشده است.تحقیق حاضر، تحقیقی با رویکرد کیفی است که در آن از تجزیه‌وتحلیل متاسنتز و نظریه برخاسته از داده‌ها استفاده‌شده است. در مرحله اول تحقیق، از روش متاسنتز جهت گردآوری مطالعات کیفی مرتبط با تحقیق، تجزیه‌وتحلیل یافته‌های آن، کشف نکات اساسی و ترکیب و تبدیل آن به یک جایگزین کلی، به‌منظور تعیین ویژگی‌های یک مدل مناسب برای ارزیابی سیستم نگهداری و تعمیرات پرداخته‌شده است. مرحله بعد، استفاده از روش نظریه برخاسته از داده‌ها برای رسیدن به طراحی مدل اصلی موضوع موردبررسی است. با استفاده از این نظریه، زیرسیستم‌های سیستم نگهداری و تعمیرات تعیین و مدلی با چهار مقوله اصلی شامل؛ بازرسی، سرویس و نگهداری، خرابی مزمن، خرابی حاد و نحوه ارتباط آن‌ها طراحی شد. سپس برای هر یک از مقولات، خصوصیات و ابعاد آن بیان و با استفاده از الگوی پارادایم در کدگذاری محوری زیر مقوله‌ها و ارتباطات آن‌ها مشخص شد. در فاز نهایی طراحی مدل، آنچه سبب می‌شد که دستیابی به شاخص‌های اثربخشی و کارایی سیستم نگهداری و تعمیرات ممکن شود یا نشود در قالب حکایت مشخص گردید. درنهایت مدل ارزیابی سیستم نگهداری و تعمیرات طراحی‌شده، از طریق متخصصین صنعت برق و خبرگان دانشگاهی از منظر سادگی،انعطاف‌پذیری و قابل‌درک بودن، اجرایی و کاربردی بودن، توجه به بهبود مستمر و اثربخشی،جامعیت، تمرکز و اولویت‌بندی در ارزیابی، مورد اعتبارسنجی قرارگرفته و تایید شد.