مسئولیّت کیفری از نظرگاه اخلاق فضیلت

ریشه های فلسفۀ حقوق کیفری فضیلت گرا را باید در فلسفۀ اخلاق فضیلت پیگیری نمود. نظریه پردازان این نحلۀ فکری بر این باورند که مفهوم توصیفی جرم بر اساس مفاهیم سه گانۀ اخلاق فضیلت(رذیلت، ناخودداری و خودداری) شکل می گیرد؛ یعنی این مفاهیم اخلاقی بر «اساس»و«درجۀ» مسئولیّت کیفری تاثیرگذار هستند. پرسش این است که بر اساس مفاهیم فضیلت محور، حوزۀ «مسئولیّت کیفری» چگونه تبیین می شود؟ برخی از فضیلت گرایان معتقدند که «منش» شرط لازم مسئولیت کیفری است؛ در مقابل، بعضی دیگر از فیلسوفان حقوق کیفری در زمینۀ مسئولیت کیفری بر عنصر «رفتار» تاکید می کنند. این نوشتار با روش تحلیلی-انتقادی، نخست تاثیر مفاهیم سه گانۀ اخلاق فضیلت بر مفهوم جرم را بررسی کرده و سپس دلایلی علیه این موضع عرضه نموده است. همچنین این تحقیق استدلال می کند که ابعاد خطای اخلاقی سه گانه(رذیلت، ناخودداری و خودداری)  به‌عنوان یک «شرط لازم» در مفهوم «توصیفی» جرم تاثیری ندارند و حوزۀ جرم انگاری و اساس مسئولیت کیفری را نمی توان صرفاً بر اساس مفاهیم منشی طراحی نمود.

criminal liability from the perspective of virtue ethics

the philosophy of virtue ethics can serve as the foundation for a virtue-based criminal law. proponents of this perspective assert that the descriptive concept of crime is derived from three key principles of virtue ethics (vice, akrasia, and enkratia). these moral constructs influence both the &foundation& and &extent& of criminal responsibility. the primary question, then, is how the scope of &criminal responsibility& is articulated based on these virtue ethics principles, and whether criminal responsibility is &character-based& or &conduct-based.& some virtue ethicists argue that &character& is a prerequisite for criminal responsibility, whereas other philosophers of criminal law emphasize the element of &conduct& in determining criminal liability. adopting an analytical-critical method, this article aims to assess the influence of these three virtue ethics concepts on the notion of crime, before presenting counterarguments to this position. the article argues that those three aforementioned dimensions of moral wrongdoing i.e. vice, akrasia, and enkratia do not function as a &necessary condition& within the &descriptive& concept of crime. consequently, the realm of criminalization and the foundation of criminal responsibility cannot be solely formulated based on ethical concepts.