نقش قاضی اجرای احکام در فردی‌سازی ارفاقیِ واکنش علیه جرم

سیاست کیفری نوین ایران در ابعاد تقنینی، قضایی و اجرایی در راستای ارفاقی شدن است. از سوی دیگر فردی‌سازی اجرای مجازات، تضمین کننده اهداف اصلاحی کیفر است. نوشته حاضر بر ضرورت «تلفیق سیاست فردی‌سازی کیفر با سیاست کیفری ارفاقی در پرتو نقش‌آفرینی قاضی اجرای احکام» تاکید دارد. پرسش اینکه اختیارات کنونی تا چه اندازه امکان متناسب سازی نحوه‌ اجرای مجازات با شرایط فردی، خانوادگی و اجتماعی بزهکار در راستای سیاست کیفری ارفاقی را فراهم می‌کند؟در این نوشتار، به روش توصیفی- تحلیلی، اختیارات تفریدی قاضی اجرای احکام از منظر سیاست کیفری ارفاقی نقد و تحلیل شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که اختیارات قاضی اجرای احکام، تنها در چارچوب «تفرید اولیه» -مبتنی بر ویژگی‌های فردی خودِ محکومٌ علیه- تعریف شده است، در حالی‌که  فردی‌سازی ارفاقی، مستلزم ایجاد ساز و کارهای «تفرید ثانویه» -مبتنی بر شرایط بیرون از شخصیت محکومٌ علیه و نحوه رفتار او در حین اجرای مجازات نیز هست.

the role of the execution judge in the arbitrary individualization of the reaction against crime

iran's new criminal policy in the legislative, judicial, and executive dimensions is in line with the rapprochement. on the other hand, the individualization of the execution of the punishment guarantees the reformative goals of the punishment. the present article emphasizes the necessity of combining the policy of individualization of punishment with the criminal policy of rapprochement in the light of the role of the execution judge.the question is: to what extent do the current powers provide the possibility of adapting the execution of the punishment to the personal, family, and social conditions of the criminal in line with the arbitrary criminal policy? in this article, in a descriptive-analytical way, the discretionary authority of the judge in the execution of the sentences has been criticized and analyzed from the perspective of arbitrary criminal policy. the findings of the research show that the authority of the judge to execute sentences is defined only in the framework of primary exclusion - based on the individual characteristics of the convicted person, while le the individualization of fraternity requires the creation of secondary exclusion mechanisms - based on conditions outside the personality of the convicted person and her/his behavior during the execution of the sentence.