ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندان(مورد مطالعه: ناحیۀ ششم شهرکابل)

ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندان از گذشته‌های‌ دور در میان جوامع بشری مطرح بوده است؛  ولی در افغانستان پژوهشگران کمتر‌ به آن توجه کرده‌اند. پژوهش حاضر با روش پیمایشی در سال 1400 با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای سادۀ انتخاب شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد که 16.7درصد والدین از بزه‌دیدگی فرزندان به میزان خیلی کم، 14.1درصد در حد متوسط و 68.9 درصد در حد خیلی زیاد از بزه‌دیدگی فرزندانشان می‌ترسند. اگر میزان ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندان را از متوسط به بالا در نظر بگیریم، این میزان، 83درصد است که خیلی زیاد به نظر می‌رسد. یافته‌های استنباطی نشان می‌دهد که بین ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندانشان و متغیرهای «قومیت، وضعیت مالکیت مسکن و تنوع خرده‌فرهنگی» رابطه‌ای معنادار وجود ندارد؛ ولی بین سایر متغیرها رابطه‌ای معنادار به دست آمده است. نتایج  رگرسیونی نشان می‌دهد که متغیرهای «میزان تحصیلات، بی‌سازمانی اجتماعی و پیوند محلی» درصدی ترس والدین از بزه‌دیدگی را شرح می‌دهد.

parental fear of children’s victimization (a case study: district 6 of kabul)

parental fear of children's victimization has always been a major issue in human societies; however, few studies have attempted to examine it in afghanistan. this survey was conducted in 2021 using simple multistage sampling. the findings suggested a very low, medium and high fear of children's victimization among 16.7, 14.1 and 68.9% of parents. a medium to high level of fear of children's victimization among parents was 83% which is quite high. inferential findings suggested no significant relationship between parental fear of children's victimization and ethnicity, home ownership status and subcultural diversity; however, a significant relationship was found between other variables. the regression results showed that the level of education, social disorganization and local connection describe a percentage of parental fear of children's victimization.