بررسی ابهامات و چالش‌هایِ مادۀ 637 قانون تعزیرات 1375 در مرحلۀ صدور حکم و اجرای مجازات در پرتو رویۀ عملیِ محاکم کیفری

جرم موضوع مادۀ 637 قانون تعزیرات 1375، رابطۀ نامشروع و عمل منافی عفت غیر از زنا است که قانون‌گذار با تاسی از آموزه های فقهی برای آن مجازات شلاق تعزیری تعیین نموده است. دو عنوان مزبور بسیار مبهم و قابل تفسیر است و همین امر باعث شده است تا مراجع قضایی در این خصوص، روند واحد نداشته و در نتیجه آراء متناقض و متعارض در موضوعات مشابه توسط قضات صادر گردد.نتیجه پژوهشِ توصیفی تحلیلیِ حاضر عبارت است از این که در مورد مضاجعه (همبستری زن و مرد اجنبی به صورت برهنه) با توجه به نظرات فقهی و روایات وارده، می توان آن را تعزیر منصوص شرعی محسوب نمود اما در مورد سایر اعمال منافی عفت دون زنا و روابط نامشروع که لزوماً مستلزم ارتباط و تماس جسمی نیستند، نمی توان آن ها را تعزیر منصوص شرعی محسوب نمود.

Examining the Ambiguities and Challenges of Article 637 Tazirat Act During Sentencing and the Enforcement of Punishments with the Approach to the Practice of Criminal Courts

The offence which is clarified in Article 637 of Tazirat Act 1998 is about illegitimate relationship and the practice of chastity not illegal intercourse. The legislature has expressed that the punishment of this crime is lash. Two criminal headings in this Article are so vague and Interpretable. This causes different verdicts in similar cases and because of that the courts don’t have similar case law in this sphere.The result of this descriptiveanalytic research is that the case of covetousness (intercourse of naked man and woman) according to the jurisprudential views and narratives can be considered as written ta’zir. But the practice of chastity which is not related to physical contact can not be regarded as written ta’zir.