نظریه تقلیل خسارت در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا (1980 وین) و حقوق ایران

طرفی که در قرارداد دارای حسننیت است، نمی تواند بنشیند و منتظر بماند تا طرف دیگر قرارداد را نقض کند، بلکه باید برای جلوگیری از ایجاد خسارت، تلاش کند؛ در غیر اینصورت، یکی از دفاعیاتی که ممکن است، خوانده دعوی مسیولیت مدنی (عامل زیان) بیان کند، تعهد زیاندیده به مهار و تقلیل خسارت است. مفهوم نظریه تقلیل خسارت، این است که هرگاه شخصی، به سبب تقصیر دیگری در معرض ورود ضرر قرار گیرد، مکلف است در حدّ متعارف اقدامات لازم را برای جلوگیری یا کاستن از خسارت انجام دهد. این قاعده در مواد 77 و 80 کنوانسیون بیع بینالمللی کالا تجلی یافته است. در حقوق ایران نیز با استناد به قاعده اقدام، تسبیب و لاضرر میتوان وجود این قاعده را ثابت کرد. ضرورت این تحقیق از آنجا نشات میگیرد که در پیِ پدیده جهانیشدن، جنبش یکسانسازی حقوق قراردادها، حقوق ملی کشورها را تحت تاثیر قرار داده است. بنابراین، لازم است تا ضرورتها و موانع یکسانسازی حقوق قراردادها با بررسی های تطبیقی، روشن شود. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی قاعده تقلیل خسارت در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا (1980 وین) و حقوق ایران میپردازد.