بررسی نظریه ودیعهگذاری مالیّت در سپردههای بانکی

یکی از مهمترین ارکان اقتصادی هر کشور، بانکهای موجود در آن کشور است؛ که عمده مسایل اقتصادی آن را به انحا مختلف بر عهده دارد. حفظ سرمایهها و ذخایر پولی مردم - در بانک سپردهگذاری میشود- اصلیترین وظیفه بانک و هم چنین منبع گردش امور مالی بانکها میباشد. در قانون مدنی، ماهیّت این سپردهها به طور واضح مشخص نگردیده است. تنها در مفاد ماده 4 لایحه قانونی عملیات بانکی بدون ربا آمده: «بانکها مکلّف به بازپرداخت اصل سپردههای قرضالحسنه (پسانداز و جاری) میباشند.»فقها و حقوقدانان پیرامون تبیین ماهیّت سپردههای بانکی مطالب فراوانی ارایه کرده اند، و نظرات مختلفی را ارایه نمودهاند. برخی سپردهها را قرض، برخی دیگر ودیعه و بعضی مضاربه و... دانستهاند. در این میان بحث جدیدی درباه ماهیّت سپرده طرح شدنی است، که میتوان از آیتالله مکارم شیرازی به عنوان قایل آن نام برد؛ و آن عبارت است از «ایداع مالیّت عین» به عنوان ماهیّت سپردههای بانکی. در این پژوهش زوایای این دیدگاه مورد ارزیابی قرار گرفته است.