مفهوم عدالت دوستدار کودک در دادرسی‌ها و تاثیر آن بر توانمندسازی کودکان

مفهوم عدالت دوستدار کودک نتیجه توسعه وضعیت حقوقی کودکان تحت قوانین بین المللی حقوق بشر در دهه های اخیر است. مفهومی که خواستار تغییر چشمگیر در شیوه های تعامل سیستم های قضایی با کودکان است. عدالت دوستدار کودک بر مشارکت موثر کودکان در سیستم های قضایی تمرکز دارد و این ایده را در بر می گیرد که دادگاه ها می توانند ابزاری قدرتمند برای تاثیرگذاری مثبت در زندگی کودکان باشند و در عین حال این واقعیت را به رسمیت می شناسند که تماس با سیستم حقوقی اغلب بیشتر یک منبع آسیب اضافی است تا یک درمان برای کودکان. عدالت دوستدار کودک با تکیه بر تعهدات بین‌المللی حقوق کودکان، اصولی را معرفی می‌کند که کودکان را برای اجرای حقوق خود توانمند می‌سازد و مقامات دولتی، دادگاه و مجری قانون را تشویق می‌کند تا سیاست‌هایی را تدوین کنند که به وضعیت ناپایدار کودکان در سیستم قضایی رسیدگی کند. به طور کلی، هدف عدالت دوستدار کودک به رسمیت شناختن کودک به عنوان دارنده حقوق است به جای اینکه کودک صرفاً موضوع مراقبت و محافظت ویژه به دلیل آسیب پذیری خاص او باشد.

the concept of vhild-friendly justice in proceedings and its impact on children’s empowerment

the concept of child-friendly justice is the result of the development of the legal status of children under international human rights laws in recent decades; a concept that calls for a significant change in the way judicial systems interact with children. child-friendly justice focuses on the effective participation of children in justice systems. and it embraces the idea that the courts can be a powerful tool to positively impact children’s lives, while recognizing the fact that contact with the legal system is often more a source of additional harm than a cure for children. . drawing on international child rights obligations, child-friendly justice introduces principles that empower children to exercise their rights and encourages public authorities, courts and law enforcement to develop policies that address the precarious situation of children in the justice system. . in general, child-friendly justice aims to recognize the child as a holder of rights rather than the child merely being the object of special care and protection due to his or her particular vulnerability.