بررسی نهادهای مختلف انتقال دارایی در عملیات تبدیل به اوراق بهادارکردن و تطبیق آن بر دیون موضوع فاکتورینگ

تبدیل به اوراق بهادار کردن، یک مکانیسم مالی است که غالب واگذاری دارایی ها طی آن عملاً از طریق سه نهاد حواله حق، تبدیل تعهد (به اعتبار تبدیل دائن) و نهادی موسوم به مشارکت فرعی که مختص حقوق کشورهای کامن لاست انجام می پذیرد. با بررسی این سه نهاد در قوانین مختلف و تبیین انتقادات وارده به هر کدام، روشن می شود چنین انتقالاتی به صرف نظر از قالبی که طی آن صورت می گیرد، باید دارای اثر دور کردن خطر ورشکستگی بانی از موسسه واسط باشد که آن هم از طریق جداسازی منبع پرداخت از بانی و ورود مطالبات در دارایی واسط به نحو موثر امکان­پذیر است. انتقالی که اصطلاحاً از آن تحت عنوان بیع حقیقی مطالبات یاد می شود. از جهتی شرکت های عاملی (فاکتورینگ) که موسساتی بانکی اعتباری با هدف اولیه و اصلی تامین اعتبار و نقدینگی برای تجار از طریق خرید مطالبات موجلِ قابل وصول آنها هستند، به دلیل عملیات پیش خرید نقدی دیون موجل مزبور، خود در معرض ریسک کاهش نقدینگی قرار می گیرند، امری که باعث شده این موسسات به نوبۀ خود در پی منابع تامین نقدینگی باشند. بنابراین، جهت بررسی قابلیت تبدیل به اوراق بهادارکردن دیون ناشی از عملیات فاکتورینگ، به عنوان یک منبع تامین نقدینگی، لازم است شرایط کلی دارایی های قابل تبدیل به اوراق بهادار و همچنین رویکرد قانونگذاری ها را در تعیین حصری یا تمثیلی این دارایی ها مدنظر قرار داد. با این حال رویه اغلب کشورهای پیشرفته در عدم حصر این دارایی ها و واگذاری آن به اراده طرفین عملیات است، مشروط بر اینکه دیون مزبور تمامی شرایط لازم جهت تبدیل شدن به اوراق بهادار را داشته باشند.

Evaluation of Legal Methods for Transferring Assets in Securitization with the Implementation on the Factoring Contract Receivable

Securitization is a financial instrument, in which Assets are generally transferred in three different methods; Assignment, Novation and SubParticipation (the latter is used in common law systems). A comparative study among these  Legal Frameworks shows that regardless of the method used for transferring assets in securitization, it should be accomplished in a manner that removes to the extent practicable, these assets from the estate of the selling company in the event of its bankruptcy, which can be achieved by isolating the source of payments and insuring that the transfer of the assets from the Originator to the SPV cannot be interfered, which often referred to as creating a “true sale” of the receivables. On the other hand, Factoring Companies, which are bankcredit institutions, has the primary objective of providing liquidity to traders and funding them through the purchase of their shortterms claims are exposed to cash reduction and liquidity risks due to such activities, causing them to seek funding sources. Thus to study the implementation of securitization on receivables arising from factoring operations as a funding source, it is necessary to consider the different approaches of Legislation in limited or unlimited determination of convertible assets and other characteristics determined for such assets. However, the practice of most developed countries is based on non restricting these assets and assigning it to the will of the parties, provided that such assets meet all the necessary requirements for securitization.