حقوق قرارداد و عدالت توزیعی

حقوق قرارداد بخش مهمی از حقوق خصوصی است. بنا به دیدگاه سنتی، طرف­های قرارداد وارد یک رابطه خصوصی صرفاً دوجانبه شده و تعیین محتوی و مفاد قرارداد در اختیار آنهاست؛ در صورت نقض نیز دعوای دو طرف بر مبنای عدالت جبرانی برای جبران خسارات طرح می­شود. قرارداد ظرفیتی برای گنجاندن برنامه­ریزی­های توزیعی گسترده­تر و موضوع­های سیاسی و اخلاقی که مستقیماً به دو طرف قرارداد مربوط نمی­شوند، ندارد. قضاوت قراردادی نیز به آنچه طرف­ها در گذشته، یعنی زمان انعقاد اراده کرده­اند و نه به نتایج قرارداد در آینده مربوط می­شود. عدالت توزیعی به تقسیم منصفانه منابع در میان اعضای جامعه مربوط است. طرفداران آزادی قراردادی معتقدند که بهترین راه عدالت توزیعی مالیات است و نه قراردادهای خصوصی. قرارداد شامل دو شخص اما عدالت توزیعی مشتمل بر اشخاص متعدد است. طرفداران عدالت توزیعی قرارداد را به عنوان ابزاری برای توزیع منصفانه­تر مطرح می­کنند. یک ادعا آن است که روابط خصوصی قراردادی را به گونه­ای تلقی کنیم که موجب تشدید بی­عدالتی نشود. در دیدگاهی قوی­تر قرارداد ساختاری بنیادین است که عدالت توزیعی بخشی از آن ساختار است. در یک نگاه دیگر، بر مبنای اعتقاد به دخالت یا عدم دخالت توزیع بر بنیان و بنیاد اخلاقی قرارداد، تمرکز بر اثر قرارداد بر توزیع است نه تمرکز بر توزیع به عنوان توجیه اخلاقی قرارداد. نظریۀ مشروط با تمرکز بر زمینه اجتماعی و تعهدات غیرارادی قرارداد، ارزش و کارایی قرارداد را به نوع ارتباط و نقطه آغازین اجتماعی آن مشروط می­داند. هیچ مانعی برای قانونگذاری حقوق قرارداد بر مبنای عدالت توزیعی وجود ندارد. بسیاری از مقررات حقوق قرارداد تکمیلی است که بر اطلاق  قرارداد جاری می­شود.  این اطلاق­ها را می­توان بر مبنای عدالت توزیعی تکمیل کرد. مواردی که می­توان عدالت توزیعی را از آن طرق در قرارداد حاکم دانست، محدودیتی ندارد. مثل تراضی طرف­ها، تفسیر، نقض قرارداد، مسئولیت قراردادی و...

Contract Law and Distributive Justice

Contract law is one substantial pillar of Distribution. Contract parties understand themselves to be engaged in a strictly bilateral exchange to which the parties jointly and exclusively control the terms. Upon breach of the Contract, the suit is based upon a conception of commutative Justice. Distributive justice is concerned with the fair allocation of resources among community members. Liberals who oppose the use of contract law as a redistributive device believe that distributional objectives are always better achieved through the tax system than through the detailed regulation of individual transactions. Contracts involve just two people and distributive justice involves many. The claims of distributive justice might require that we enlist contract as a tools to pursue more equitable distributions. A related claim would be that we should interpret interpersonal entitlements in such a way that they do not exacerbate distributive Injustice. Another focus is on the effects of contract on distribution rather than the effect of distribution on the independent morality of contract. Contingent accounts treat on social context and background involuntary duties. The value of promise and the efficacy of contract depend on the kind of relation from which it arises and their social starting points. There is no categorical reason for barring distributive considerations from the contract regulation. Most of the rules that make up contract law are defaults; which could be choose according to distributional considerations, the list that illustrate the distributive nature of contract rules is countless, and spills over into mutual assent, interpretation, breach…