ارزیابی و مقایسه بهینگی سازوکارهای حمایتی دولت از شرکت‌های دانش‌بنیان

یکی از الزامات پیشتازی اقتصاد دانش‌بنیان با تکیه بر تولید علم و تجاری‌سازی، تامین مالی شرکت‌های دانش‌بنیان است. با درنظر‌گرفتن لزوم مداخله حداقلی و هدفمند دولت، و ملاحظه موضوعات رفتاری پنهان نظیر کژگزینی و کژمنشی کارآفرینان؛ بهینگی سه سازوکار تامین وجوه سرمایه شامل تامین مالی از طریق بخش خصوصی، پشتیبانی تسهیلاتی، و حمایت از طریق پرداخت یارانه به سرمایه‌گذاران خطر‌پذیر، تحلیل می‌شود. با استفاده از اطلاعات در‌دسترس سال 1399، و با الهام از مطالعه لاک و همکاران (2020)، مدل برای اقتصاد ایران شبیه‌سازی شد. نتایج نشان داد بالاترین سطح رفاه اجتماعی مربوط به پشتیبانی تسهیلاتی پروژه‌ها از‌ طریق پیشنهاد قراردادی با مشارکت حداقلی شرکت دانش‌بنیان در تجاری‌سازی از محل منابع درونی و دریافت تسهیلات با حداکثر نرخ وام، است. سازوکار پرداخت یارانه به شرکت‌های خطر‌پذیر، در مرتبه دوم رفاهی قرار دارد؛ دولت با ارائه منابع مالی و مشوق‌ها به سرمایه‌گذاران خطرپذیر، رشد شرکت‌های دانش‌بنیان را ارتقا می‌دهد. پشتیبانی تسهیلاتی از طریق پیشنهاد قراردادی با حداکثر مشارکت در تامین مالی و دریافت تسهیلات با حداقل نرخ وام، و حمایت سرمایه‌گذار‌خطر‌پذیر خصوصی، به ترتیب، در مراتب سوم و چهارم رفاهی قرار می‌گیرند. با انتخاب سیاست بهینه، دولت می‌تواند وضعیت رفاهی را بهبود بخشیده و حمایت هوشمندانه‌ای از شرکت‌های دانش‌بنیان ارائه دهد.

evaluation and comparison of the optimality of government support mechanisms for knowledge-based companies

one of the requirements of leading the knowledge-based economy by relying on science production and commercialization is the provision of financial resources for knowledge-based companies. considering the need for minimal and targeted government intervention and hidden behavioral issues such as adverse selection and moral hazard, this study analyzed the optimality of three funding mechanisms, including financing through the private sector, providing facilities, and support through the payment of subsidies to venture capitalists. using the information available in 2020 and inspired by the study of lach et al. (2020), the present research simulated the model for iran. the results showed that the highest level of social welfare is related to the support of entrepreneurial projects through a contract with the minimum participation of the knowledge-based company in the commercialization of the product from internal sources and receiving the facilities with the maximum loan rate. the support mechanism through the subsidy payment to venture capitalists is second in terms of welfare. the government promotes the growth of knowledge-based companies by providing financial resources and incentives to venture capitalists. government support through providing a contract with maximum participation in financing and receiving facilities with a minimum loan rate and the private venture capitalist’s aid are ranked third and fourth in welfare, respectively. by choosing the optimal policy, the government can improve the welfare state and provide intelligent support for knowledge-based companies.