اثربخشی «درمان شناختی رفتاری متمرکز بر نشخوار « و «شناخت درمانی مبتنی بر توجه آگاهی» بر تکانشگری و ناامیدی نوجوانان دختر افسرده اقدام کننده به خودکشی

قدمه: خودکشی در بین نوجوانان در حال افزایش است و طبق نظریه شناختی، ناامیدی سبب خودکشی بیماران افسرده است و تکانشگری نیز نقش تعدیلی دارد. لذا هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری متمرکز بر نشخوار و شناخت درمانی مبتنی بر توجه آگاهی بر ناامیدی و تکانشگری نوجوانان افسرده اقدام کننده به خودکشی است.روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه های مداخله و کنترل با پیگیری 2 ماهه بود. جامعه پژوهش شامل نوجوانان افسرده اقدام کننده به خودکشی در واحد اورژانس بیمارستان ثامن الائمه (ع) و بیمارستان امام حسن (ع) بجنورد سال 1398 بود. 30 نوجوان دختر به روش هدفمند و پس از تایید ملاک های شمول انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی ساده در 2 گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، سیاهه افسردگی بک-2 (beck depression inventory-ii)، مقیاس تکانشگری (impulsiveness scale) و زیر مقیاس ناامیدی از مقیاس احتمال خودکشی (suicide probability scale) استفاده شد. روایی به شیوه همگرا و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ ابزار ها  اندازه گیری شد. گروه های مداخله هر کدام 10 جلسه 60 دقیقه ای درمان دریافت کردند. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 25 تحلیل شد. یافته ها: هر 2 مداخله اثر معناداری بر کاهش ناامیدی ( f = 37.94, p <0.001) و تکانشگری (شناختی؛ f = 23.29, p <0.001 عدم برنامه ریزی f = 55.63, p <0.001) و همچنین در زمان پس آزمون (p<0.001) و پیگیری (p <0.05) نسبت به پیش آزمون داشته است، نتایج در طول دوره پیگیری 2 ماهه در هر یک از گروه های مداخله نسبت به دوره پس آزمون نیز پایدار بوده است (0/05

the effectiveness of rumination -focused cognitive behavioral therapy and mindfulness-based cognitive therapy on impulsivity and hopelessness of depressed teenage girls attempting suicide

introduction: suicide is on the rise among adolescents, and according to cognitive theory, hopelessness is the cause of suicide in depressed patients, and impulsivity has a moderating role. therefore, the aim of this study was to determine the effectiveness of rumination -focused cognitive behavioral therapy and mindfulness-based cognitive therapy on impulsivity and hopelessness of depressed teenage girls attempting suicide.methods: the research method was quasi-experimental with pre-test and post-test design with intervention and control groups with 2 months follow-up. the study population included depressed adolescents who attempted suicide in the emergency department of samenol aeme (as) hospital and imam hassan (as) hospital in bojnourd in 2019. 30 teen girl were selected in a purposeful manner after confirming the inclusion criteria. then they were randomly divided into two intervention groups and one control group. the demographic questionnaire, beck depression inventory-ii, impulsiveness scale and the “suicide probability scale” were used to collect data. convergence validity and reliability were measured by internal consistency method by calculating cronbach’s alpha coefficient of instruments. the intervention groups each received 10 sessions of 60 minutes of treatment. data were analyzed with spss. 25. results: both interventions had a significant effect on reducing hopelessness (f = 37.94, p <0.001) and impulsivity (cognitive; f = 23.29, p <0.001; lack of planning f = 55.63, p <0.001) and also in post-test (p <0.001) and follow-up time (p <0.05) were more than pre-test, and the results were stable compared to the post-test during each two-month follow-up period in each of the intervention groups (p > 0.05).conclusions: both interventions can reduce hopelessness and impulsivity in different ways but without superiority. therefore, it is recommended to use these two interventions in times of depression and in times of suicidal crisis.