اثر بی تمرینی متعاقب تمرینات پلایومتریک بر شاخص های چاقی و عوامل آمادگی جسمانی دانشجویان مذکر

مقدمه: چاقی و چگونگی توزیع چربی در بدن، به ویژه در ‏ناحیه میانی بدن، ‏‏پیشگوی مناسبی برای ابتلا به بیماری های آینده است و تمرینات ورزشی ‏یکی از بهترین روش های غیردارویی ‏در پیشگیری و درمان چاقی است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بی تمرینی متعاقب تمرینات ‏پلایومتریک بر شاخص های چاقی و عوامل آمادگی جسمانی ‏دانشجویان مذکر انجام شد.روش کار: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 20 ‏دانشجوی مرد از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه البرز به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در 2 گروه تمرین پلایومتریک 10 تن و گروه کنترل 10 تن (همگن شده بر اساس شاخص توده بدنی) تحت بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، برای ارزیابی توان هوازی از آزمون استراند (astrand test)، برای ارزیابی ‏توان بی هوازی از آزمون پرش سارجنت (sergeant jump test) و برای اندازه گیری درصد چربی از روش آزمون چربی چین پوستی جکسون و پولاک (jackson and pollock skinfold test) ‏استفاده شد. همچنین ‏شاخص توده بدنی‏آزمودنی ها با تقسیم وزن بر مجذور قد (متر) و نسبت دور کمر به لگن ‏(‏‏‎waist- hip ratio‏) ‏با تقسیم دور کمر به محیط لگن اندازه گیری شد. پس از ‏ارزیابی و ‏ثبت داده های اولیه آزمودنی‌ها، گروه مداخله، تمرینات پلایومتریک را به مدت 6 هفته، شامل 3 و 4 جلسه در ‏هفته به طور یک روز در میان، اجرا ‏کردند.‏ پس از اتمام دوره تمرین و در شرایط مشابه با پیش آزمون، داده های مربوط به مرحله آزمون و با فاصله 6 هفته، داده های مربوط به پس آزمون ثبت شد. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 23 انجام شد. ‏یافته ها: نتایج تاثیر معنادار اجرای تمرینات پلایومتریک به مدت 6 هفته را بر ‏توان هوازی  (2.43±34.67 به 2.49±39.58‎) و بی هوازی (8.07±104.23 به 6.49±132.25‎)، ‏نسبت دور کمر به ‏لگن (0.13±0.91 به 0.17±0.84‎)، ‏درصد چربی بدن (2.18 ±14.54 به 2.75±11.49‎) و شاخص توده بدن (1.68 ±23.01 به 1.93±20.08‎) در گروه تمرین پلایومتریک نشان داد (p<05.0). با این حال پس از 6 هفته بی تمرینی تقریبا ‏تمام دستاوردهای ‏تمرینی برای آزمودنی ‏های گروه مداخله تمرین از بین رفت که نشانگر اصل تمرین طولانی مدت در ‏اجرای تمرینات پلایومتریک می باشد. نتیجه گیری: یافته ها تاثیر اجرای ‏‏تمرینات پلایومتریک بر عملکرد قلبی تنفسی (افزایش معنادار توان هوازی) و همچنین بهبود شاخص های ‏سلامتی را تایید کرد. لذا به سبب رعایت اصل تنوع در تمرین و سهولت استفاده از فرآیند اضافه بار تدریجی در اجرای تمرین پلایومتریک (به سبب ماهیت تمرین پلایومتریک)، اجرای تمرینات ‏‏پلایومتریک در ‏‏حوزه سلامت به عنوان یک شیوه تمرینی جایگزین برای تمرینات هوازی تداومی توصیه می شود. با وجود این، باید توجه داشت که دستاوردهای تمرین پلایومتریک پس از یک دوره بی تمرینی از بین خواهد رفت. 

the effect of de-training following plyometric exercises on obesity indices and physical fitness factors of male students

introduction: ‎ obesity and how fat is distributed in the body, especially in the middle part of the body, is a good predictor of future diseases, and exercise is one of the best non-pharmacological methods in the prevention and treatment of obesity. therefore, the aim of this study was to determine the effect of de-training following plyometric exercises on obesity indices and physical fitness factors of male students. methods: ‎ in the present quasi-experimental study, 20 male students from alborz university physical education students were selected voluntarily and studied in 2 groups of plyometric training 10 people and control group 10 people (homogenized based on body mass index). to collect data, a demographic questionnaire, to evaluate the aerobic power of astrand test, to evaluate the anaerobic power of sergeant jump test and to measure the percentage of fat by jackson and pollock skinfold test were used. also, the subjects’ body mass index was measured by dividing weight by height squared (m) and (waist-hip ratio) by dividing waist circumference by pelvic circumference. after evaluating and recording the initial data of the subjects in the intervention group, plyometric exercises were performed for 6 weeks and the post-test data were recorded in the same conditions as the pre-test and after the end of the training period. after evaluating and recording the initial data of the subjects, the intervention group performed plyometric training for 6 weeks, including 3 and 4 sessions per week with one day in between. in the same conditions as the pre-test, the data related to the test phase and after 6 weeks data related to the post-test phase were recorded. data analysis was performed in spss. 23.results: findings showed a significant effect of performing plyometric training for 6 weeks on aerobic (34.67±2.43_39.58±2.58‎) and anaerobic capacity (104.23±8.07_132.25 ±6.49‎), waist to hip ratio (0.84±0.17 _ 0.91±0.13‎), body fat percentage (14.54±2.18_11.49 ±2.75‎) and body mass index (23.01±1.68_ 20.08±1.93‎) in plyometric group (p<0.05). however, after 6 weeks of de-training, almost all training achievements for the subjects in the training intervention group disappeared, which indicates the principle of long-term training in performing plyometric training.conclusions: findings confirmed the effect of plyometric training on cardiorespiratory function (significant increase in aerobic capacity) as well as improving health indicators. therefore, due to the principle of diversity in training and the ease of using the gradual overload process in performing plyometric training (due to the nature of plyometric training), plyometric training in the field of health is recommended as an alternative training method for continuous aerobic training. however, it should be noted that the gains of plyometric training will disappear after a period of non-training.