اثربخشی «واقعیت درمانی» بر بی میلی زناشویی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل

مقدمه: پایداری ازدواج نیازمند آگاهی از تاثیر انتخاب های خود است. واقعیت درمانی می تواند در کاهش بی میلی زناشویی موثر باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر بی میلی زناشویی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمام زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز خدمات مشاوره و روانشناختی مهرانا در سال 1399-1398 بود. از میان آن ها 30 تن به روش در دسترس انتخاب شدند. با گمارش تصادفی ساده به روش قرعه کشی و همگن سازی سن در 2 گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، مقیاس بی میلی زناشویی (marital disaffection scale) و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف- نسخه تجدیدنظر شده (ryff psychological well-being scale-revised form) بود. روایی ابزارها و بسته آموزشی با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. واقعیت درمانی برای گروه مداخله در 8 جلسه انجام شد. داده ها در نرم افزار  اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: واقعیت درمانی بر زیرمقیاس های بی میلی جسمی (p=0.001, f= 170.026)، بی میلی هیجانی (p=0.001, f=225.657 ) و بی میلی روانی (p=0.001, f=46.719) اثر کاهنده داشت. واقعیت درمانی با زیرمقیاس های تسلط بر محیط (001/0=p، 25/43=f)، پذیرش خود (p=0.001, f=43.25)، رابطه مثبت (p= 0.001, f=36.80)، هدف در زندگی (p=0.001, f=39.21)، رشد شخصی (p=0.001, f=150.32) و خودمختاری ( p=0.001, f=62.21) اثر افزاینده داشت. نتیجه گیری: واقعیت درمانی سبب کاهش زیرمقیاس های بی میلی زناشویی و افزایش بهزیستی روانشناختی زنان متاهل شد. پیشنهاد می‌شود که در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی، واقعیت درمانی برای زوجین متعارض ارائه شود. 

the effectiveness of reality therapy on marital disaffection and psychological welfare of married women

introduction: sustainability of marriage requires awareness of the impact of your choices. reality therapy can be effective in reducing marital disaffection. the aim of this study was to determine the effectiveness of “reality therapy” on marital disaffection and psychological well-being of married women. methods: the research method was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group. the statistical population of this study included all married women referring to mehrana counseling and psychological service center in tehran in 2019 – 2020. 30 of them were selected by available methods. by simple random assignment by lottery method and age homogenization, they were divided into two groups of intervention and control. research instruments included demographic questionnaire, the “marital disaffection scale”, and the “ryff psychological well-being scale-revised form”. the validity of the instruments and training package was measured using content validity by qualitative method and reliability by internal consistency method by calculating cronbach’s alpha coefficient. “reality therapy” was performed for the intervention group in 8 sessions. data were analyzed in spss. 24. results: “reality therapy” on the components of physical burnout (p=0.001, f= 170.026), emotional burnout (p=0.001, f=225.657) and psychological burnout (p=0.001, f=46.719) had a reducing effect. reality therapy on the components of environmental dominance (p=0.001, f=43.25), self-acceptance (p=0.001, f= 43.60), positive relationship with others (p= 0.001, f=36.80), having a purpose in life (p=0.001, f=39.21), personal growth (p=0.001, f=150.32) and autonomy (p=0.001, f=62.21) had an increasing effect. conclusions: reality therapy reduced the subscales of marital disaffection and increased the psychological well-being of married women. it is suggested that in counseling centers and psychological services, reality therapy to be provided for conflicting couples.