مقایسه اثربخشی «واقعیت درمانی» و «روایت درمانی» بر احساس تنهایی زنان سرپرست

مقدمه: زنان سرپرست خانواده به سبب تحمل مسئولیت های زیاد زندگی، گاهی احساس تنهایی و درماندگی می کنند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی واقعیت درمانی و روایت درمانی بر احساس تنهایی زنان سرپرست خانواده انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان سرپرست خانواده تحت پوشش بنیاد شهید و امورایثارگران شهرستان بجنورد، در سال 1399 تشکیل دادند. 45 نفر از آن ها به شیوه دردسترس انتخاب شدند. سپس به روش تصادفی با اجرای قرعه کشی در 2 گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و نسخه سوم مقیاس تنهایی ucla) ucla loneliness scale: version 3) انجام شد. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ محاسبه شد. گروه مداخله اول واقعیت درمانی و گروه مداخله دوم روایت درمانی را در 8 جلسه دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار برای دریافت مداخله قرار داشت. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 تحلیل شد.یافته ها: واقعیت درمانی و روایت درمانی براحساس تنهایی زنان سرپرست خانواده موثر بود (0/05>p). مقایسه 2 مداخله نشان داد بین اثربخشی واقعیت درمانی و روایت درمانی بر کاهش احساس تنهایی زنان سرپرست خانواده تفاوت معناداری وجود دارد و روایت درمانی اثربخشی بیشتری بر کاهش احساس تنهایی در طول زمان داشته است (0/05>p). نتیجه گیری: روایت درمانی در طول زمان نقش موثری در کاهش احساس تنهایی زنان سرپرست خانواده داشته است. پیشنهاد می شود که از این درمان جهت کاهش احساس تنهایی در سایر زنان سرپرست خانواده و گروه های مشابه اجرا شود.  

comparison of the effectiveness of “reality therapy” and “narrative therapy” on the feeling of loneliness of female-headed households

introduction: women heads of households sometimes feel lonely and helpless due to the many responsibilities of life. the aim of this study was to compare the effectiveness of “reality therapy” and “narrative therapy” on the loneliness of women heads of households. methods: the method of the present study was quasi-experimental with pretest, posttest and follow-up with control group. the statistical population of this study consists of women heads of households under the auspices of the bojnourd province veterans and martyrs affair foundation (vmaf) was included in 2020. 45 of them were selected by convenience sampling method. then, they were randomly divided into two intervention groups and one control group by lottery method. data were collected using a demographic questionnaire and the “ucla loneliness scale” (version 3). content validity was calculated by qualitative method and reliability by internal consistency method by calculating cronbach’s alpha coefficient. the first intervention group received “reality therapy” and the second intervention group received “narrative therapy” in 8 sessions and the control group was on the waiting list to receive the intervention. data analysis was analyzed in spss. 21. results: “reality therapy” and “narrative therapy” were effective on the loneliness of women heads of households (p <0.05). comparison of 2 interventions showed that there is a significant difference between the effectiveness of “reality therapy” and “narrative therapy” on reducing loneliness in women-headed households and “narrative therapy” has been more effective on reducing loneliness over time (p <0.05).conclusions: “narrative therapy” over time has played an effective role in reducing the loneliness of women-headed households. it is recommended that this treatment be performed to reduce feelings of loneliness in other women heads of households and similar groups.