اثربخشی مداخله «خودمدیریتی کوتاه» بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین

مقدمه: توانمندسازی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 نقش موثری در زندگی آن ها دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله خودمدیریتی کوتاه بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماه با گروه کنترل انجام شد. جامعه این پژوهش زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین بودند که در سال 1399 در انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی گیلان ثبت شده بودند و مشمول دریافت خدمات حمایتی بودند. 32 زن مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین  به شیوه هدفمند انتخاب و سپس به روش تصادفی ساده از نوع قرعه کشی در 2 گروه مداخله (16 تن) و کنترل (16 تن) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و فرم کوتاه مقیاس توانمندسازی دیابت (diabetes empowerment scale-short form) انجام شد. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه مداخله طی 6 جلسه 90 دقیقه ای مداخله خودمدیریتی کوتاه را دریافت کرد. در طول این دوران گروه کنترل در لیست انتظار جهت دریافت مداخله قرار داشت. پس از اجرای مداخله و پس از گذشت 2 ماه، پس آزمون و پیگیری اجرا شد. تحلیل داده ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 21 تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که روند تغییرات در متغیر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت از مرحله پیش آزمون تا پیگیری (تعامل زمان و گروه) در گروه ها متفاوت است (f=31.729, p=0.001) و 0/51 از تغییرات را تبیین می کند. نتیجه گیری: مداخله خودمدیریتی کوتاه یک روش اثربخش بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین است. پیشنهاد می شود که از این مداخله جهت توانمندسازی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت روانشناختی به انسولین در مراکز درمانی استفاده شود.   

effectiveness of “short self-management” intervention on empowerment of women with type 2 diabetes with psychological insulin resistance

introduction: empowering people with type 2 diabetes plays an important role in their life. therefore, the aim of this study was to determine the effectiveness of “short self-management” intervention on empowerment of women with type 2 diabetes with psychological insulin resistance. methods: the present study was performed by quasi-experimental method with pre-test, post-test and 2-month follow-up with the control group. the population of this study was women with type 2 diabetes with psychological insulin resistance who were registered in the guilan diabetes charity association in 2020 and were eligible for support services. 32 women with type 2 diabetes mellitus with psychological insulin resistance were purposefully selected and then randomly divided into two groups of intervention (16 people) and control (16 people). data were collected using a demographic questionnaire and the “diabetes empowerment scale-short form” the content validity was measured by qualitative method and reliability was measured by internal consistency method by calculating cronbach’s alpha coefficient. after performing the pre-test, the intervention group received 90 minutes of “short self-management” intervention in 6 sessions. during this period, the control group was on the waiting list for intervention. after the intervention and after 2 months, post-test and follow-up were performed. data analysis was analyzed in spss.21. results: the results of repeated measures analysis of variance showed that the trend of changes in empowerment of women with diabetes from pre-test to follow-up (time-group interaction) was different in groups (f=31.729, p=0.001). conclusions: “short self-management” intervention is an effective way to empower women with type 2 diabetes with psychological insulin resistance. it is recommended that this intervention be used to empower people with type 2 diabetes with psychological insulin resistance in medical centers.